"Klein Hof te Bollebeek", in tegenstelling tot het Groot Hof, Bollebeekstraat nummer 2, ook wel "Terheidenboshof" genoemd. Achterin gelegen hoeve, in oorsprong opklimmend tot het laatste kwart van de zeventiende eeuw en bereikbaar via een lindedreef in de as van de toegangspoort.

In 1117 schonk hertog Godfried I van Brabant zijn allodium in Bollebeek, gegroeid uit een oud domein van de abdij van Nijvel, aan de circa 1096 opgerichte vrouwenabdij van Meerhem bij Lede, die in 1102 werd overgebracht naar Vorst bij Brussel. Zo kwam niet alleen het Hof van Bollebeek, centrum van het domein, in handen van de abdij, maar verwierf de abdij ook het patronaat van de parochiekerk en dit tot het einde van het ancien régime.

Op het einde van de zeventiende eeuw werd het Hof te Bollebeek gesplitst in een "Groot Hof" en een "Nieuw Hof" of "Terheidenboshof". Volgens de kronieken van Vorst werden beide hoven in 1687 op kosten van de abdij verbonden door een lange eikendreef die trouwens op de Ferrariskaart van 1771-1777 nog duidelijk zichtbaar is en de hoeve toont als een gesloten complex. Tijdens de Franse Revolutie aangeslagen en verkocht als openbaar goed.

Voorheen een gesloten hoevecomplex, zie cartografisch materiaal, doch heden sterk aangepast; de diverse bestanddelen, waarvan de oudste gedeelten opklimmen tot het laatste kwart van de zeventiende eeuw zijn geschikt rondom een deels gekasseide binnenplaats met poort in de noordwesthoek, het woonstalhuis ligt ten noorden en een schuur ten westen; de oost- en zuidzijde zijn thans ingenomen door bedrijfsloodsen. De oude bestanddelen bestaan uit verankerde bakstenen gebouwen met gewitte gevels op gepikte plint en zijn afgedekt door pannen zadeldaken, in de schuur afgewolfd aan de noordzijde.

Overluifelde rechthoekige poort, gevat tussen de schuur en de woning, met sporen van zandstenen rechtstanden. De woning van één tot anderhalve bouwlaag telt tien traveeën aan erfzijde en wordt gemarkeerd door twee rechthoekige opkamervensters met sponning in de westelijke hoek. De overige muuropeningen, ten dele nieuw ingebracht, ten dele met bewaarde sponningen, zijn rechthoekig. De linkerzijtuitgevel met deels bewaarde vlechtingen, aandak en schouderstukken, getuigt nog van de traditionele kern. Rechts aansluitende lagere stal van zes traveeën met gelijkaardig uitzicht. De schuur met verspreide lichtgleuven aan de buitenzijde wordt nu gekarakteriseerd door later ingebrachte poorten onder betonnen lateien.