Reeks neoclassicistische burgerhuizen van drie traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak, die dateren van omstreeks 1855 en aldus tot de oudste bebouwing van de Wetstraat behoren. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels met een korte plint, beantwoorden aan een regelmatig ordonnantieschema, afgewerkt door een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst.

Nummer 76 werd volgens de bouwaanvraag uit 1853 voor eigen rekening opgetrokken door meester-metselaar Joannes Baptiste Sas, als het linker pand van twee volgens spiegelbeeldschema gekoppelde woningen. Het rechter pand (nummer 74) is volledig herbouwd. Geleed door de puilijst bestaat de opstand uit registers van rechthoekige muuropeningen op de begane grond, en spiegelboogvensters op de bovenverdieping, alle met geprofileerde dagkanten en vlakke omlijstingen. De bovenverdieping onderscheidt zich door stucsleutels in Louis-Philippestijl en onderdorpels met voluten en een casement. Van het hoofdgestel wordt de fries geritmeerd door casementen en postamenten, en is de houten kroonlijst verrijkt met tandlijsten boven de postamenten. Het pand werd in opdracht van J. Poucet tot de huidige vorm verbouwd naar een ontwerp door Jos Boey uit 1927. Van deze ingreep dateren de bewerkte hardstenen plint, het houten schrijnwerk en het gemansardeerde zadeldak met een dakkapel onder een gebogen fronton, evenals de veranda met bovenlicht. Gietijzeren voetschraper

Nummers 80, 90 en 92 zijn van eenzelfde type, met schijnvoegen uitstralend boven de muuropeningen op de begane grond. Registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen met afgeronde bovenhoeken, op de begane grond met geprofileerde dagkanten en individuele lekdrempels al of niet op voluutconsoles. De bovenvensters onderscheiden zich door geriemde omlijstingen met stucsleutels, cordonvormende lekdrempels en gietijzeren parapetten (verwijderd op nummer 90). Het klassieke hoofdgestel is verrijkt met uitgelengde voluutconsoles, gekoppeld boven de middenpenanten, waartussen casementen. Gietijzeren voetschrapers in nummers 80 en 92. Vernieuwde hardstenen plint in nummer 90.

Nummer 84 is verwant aan de nummers 80, 90 en 92, maar onderscheidt zich door een eenvoudiger hoofdgestel met casementen en rozetten in de fries.

Nummer 94 werd in opdracht van Alfons Wijers tot de huidige vorm verbouwd, naar een ontwerp door Henri Frans Van Steenbergen uit 1919. Deze aannemer en bouwmeester, de jongere broer van Martin Van Steenbergen met wie hij aan het begin van zijn loopbaan kort samenwerkte, was in Antwerpen actief van de late jaren 1880 tot midden jaren 1920. De werken betroffen het vernieuwen van de gevel (plint, stucdecor, hoofdgestel, schrijnwerk), het toevoegen van een pseudo-mansarde, het aanpassen van het interieur en de bouw van een veranda met bovenlicht in art-nouveaustijl. Geleed door de puilijst, cordonvormende lekdrempels en doorgetrokken imposten, bestaat de opstand uit registers van rechthoekige muuropeningen, op de begane grond in vlakke omlijsting, op de bovenverdieping met een waterlijst en een stafwerkdecor op de borstwering. Het hoofdgestel is samengesteld uit een gelede architraaf, een geblokte fries en een houten kroonlijst op klossen; houten dakkapel met tweelicht. Gevernist houten inkomdeur en guillotineramen met typische roeden in het bovenlicht uit 1919; gietijzeren voetschraper.

Nummers 96, 98, 100 en 102 zijn van eenzelfde, eenvoudige type, met registers van rechthoekige muuropeningen, de inkomdeur in een vlakke omlijsting, de vensters op cordonvormende lekdrempels.

Nummer 104 is verwant aan de nummers 96 tot 102, verrijkt met een hardstenen plint, geprofileerde dagkanten, stucsleutels en voluutconsoles onder de individuele lekdrempels van de bovenverdieping. De kroonlijst rust op gietijzeren voluutconsoles, waartussen casementen en rozetten.