Militair Instituut voor Zeekuur, in 1990 omgevormd tot polikliniek, in 1993 afgeschaft in het kader van de legerhervorming.

Reeds vóór 1640, permanent militair hospitaal voor het garnizoen te Oostende. Laatste locatie in de binnenstad ter hoogte van het huidige postgebouw waarna verhuis in 1913 naar nieuwbouw - eerste aanbesteding 1908 - in het duingebied ten zuidoosten van het Fort Napoleon. 1962-1963: uitbreiding met het Paviljoen Fabiola op duin ten noordoosten van het hospitaal. Ten noordwesten, laag duinpaviljoen naar ontwerp van architect F. Pollaert van 1954, gebouwd op het nog bewaarde platform van een bunker uit de Tweede Wereldoorlog.

Typevoorbeeld van een "paviljoenhospitaal". Ommuurd eclectisch ziekenhuiscomplex met losse bestanddelen uit baksteen onder meer met decoratief gebruik van lichtere bakstenen, arduin en simili.

Aan de straat: hoofdgebouw omvattende administratie, apotheek en labo, met rechts ervan het klooster van de verplegende zusters, beide met twee bouwlagen onder schilddak (mechanische pannen) voorzien van dakkapellen. Erachter, geometrisch opgestelde lage ziekenzalen met bijgebouwtje (sanitair blok), operatiekwartier, wintertuin, kapel, en enigszins afgezonderde quarantainevleugel; lang dienstgebouw in het noorden waarin onder meer onderhoudsruimten en wasplaatsen ondergebracht. Zadeldaken met luchtkokers (oorspronkelijk luchtverversingssysteem) gedomineerd door de hoge, ronde schoorsteen van de centrale stookplaats onder de kapel. Eveneens onderkelderde ziekenzalen en operatiekwartier, onderling met elkaar verbonden via onderaardse gangen die later bovengronds worden uitgebouwd; ziekenvervoer van kelder naar gelijkvloers en vice versa door middel van liften. Ten zuiden aan de Dokter Eduard Moreauxlaan, de vrijstaande beheerderwoning met twee bouwlagen onder schilddak. Ten zuidwesten aan de Fortstraat nr. 130-138, samenstel met vijf woningen oorspronkelijk bestemd voor onderofficieren; enkelhuizen met twee bouwlagen en twee traveeën volgens spiegelbeeldschema onder doorlopend zadeldak.

Hoofdvleugel van negentien traveeën gemarkeerd door hoekrisalieten van twee traveeën en uitgewerkt midden- en deurrisaliet van drie traveeën afgelijnd door hoekpilasters en mezzanino met halfronde vensters, kruisvormige postamenten en centraal dakvenster voorzien van tuitgevel. Horizontale gevelgeleding door middel van puilijst, banden en doorgetrokken onderdorpels van de rechthoekige benedenvensters met tralies.

Rondbogige bovenvensters, in het middenrisaliet met opengewerkte borstwering voorzien van florale sgraffito in art-nouveaustijl. Rechthoekige deur in arduinen omlijsting bekroond door balusterbalkon op geprofileerde consoles waartussen het stadswapen omgeven door gestileerd bloemmotief. Kloostergebouw en beheerderwoning in aansluitende, doch minder prestigieuze bouwtrant; onderofficierwoningen nog bescheidener. Eigenlijke hospitaalgebouwen met typerende zijtuitgevels voorzien van ronde oculus.

Paviljoen Fabiola als verwaterde, late interpretatie van het type vakantiehome uit het interbellum.