Neogotische watertoren gebouwd in 1900 naar ontwerp van stadsingenieur Auguste Verraert (Oostende) en uitgevoerd door aannemer H. Callebert aan de rand van het Maria-Hendrikapark.

Historiek. Derde watertoren van Oostende. Eerste watertoren van 12 meter in het Leopoldpark; in 1895 vervangen door een metalen watertoren van 40 meter hoog in het Maria-Hendrikapark, gebouwd door Paris, die vier jaar later instort. 

Bakstenen ronde toren van vijf bouwlagen op arduinen sokkel, afgewerkt met gekanteelde borstwering en versneden steunberen. De toren is 49,80 m hoog en voorzien van een ijzeren hangbodemkuip van 700 m³. Dan voor het eerst in Oostende invoer van drinkbaar water vanuit de rivier de Bocq in de omgeving van Modave. In 1923 waterverdelingsnet via de watertoren (zie opschrift gevelsteen). In 1925 worden aan de voet van de watertoren twee vergaarbakken gebouwd voor de opvang van reservewater. Na de bouw van de nieuwe watertoren in het Maria-Hendrikapark (1959) niet langer in gebruik.

Omringd met gerecupereerd beeldhouwwerk van afgebroken gebouwen: twee natuurstenen kariatiden van beeldhouwer Hendrik Pickery (Brugge, gesigneerd), afkomstig van "Villa Doris", een dijkhuis van 1879 op de Albert I-Promenade dat na de Tweede Wereldoorlog wordt afgebroken en daar in 1989 geplaatst (jaartal op sokkel); bakstenen muurtje met natuurstenen wapenschild van Oostende, afkomstig van vroeger postgebouw (zie Oostende, Hendrik Serruyslaan).