De benaming van het kasteel is afgeleid van zijn ligging in de bocht van de Leyselebeek. Neoclassicistisch kasteel, omstreeks 1803 gebouwd door de Bruggeling Charles Donny, vermoedelijk met herbruikmateriaal van de afgebroken Sint-Donaaskathedraal te Brugge. De architect is voorlopig nog onbekend, sommigen opperen Jan-Robert Calloigne (1775-1830) of Hubert Dumortier.
Op het primitief kadasterplan (circa 1835) staat het kasteel getekend in een park met een ronde vijver ("water als lusttuin") dat aan straatzijde is afgeboord door een aangeplant lustbos met dreven. Op het domein stond eertijds tevens een hoeve van enkele losstaande bestanddelen, in een U-vorm geschikt rondom een erf en boomgaarden. Van 1845-1878 is het kasteel verhuurd als succursale van het Sint-Dominicusgesticht uit de Jacobinessenstraat te Brugge en worden er patiënten en bejaarden in onder gebracht; het kasteel krijgt dan de naam "Rustenburg". Tegelijkertijd wordt een kapel ingericht en alle toegangen tot het domein gesloten. Daarna koopt Henri de la Kethulle de Ryhove het kasteel en laat het interieur gedeeltelijk heraankleden. In 1936 kopen de zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Afrika het kasteel aan en richten het in als rust- en herstellingsoord "Sint-Godelieve". Architect Firmin Koentges leidt de verbouwingswerken waarbij onder meer de grote hal wordt omgevormd als kapel en nagenoeg volledig witgeschilderd. In 1994-1995 wordt door de congregatie een consoliderende restauratie van de buitengevels uitgevoerd, onder leiding van architect Pascal Stroobandt (Sint-Kruis-Brugge). Heden terug in particulier bezit.
Witbeschilderd, neoclassicistisch kasteel geïnspireerd door de architectuur van de renaissancebouwmeester Andrea Palladio. Kenmerkend is de monumentale portiek met Dorische zuilen en fronton die de voorgevel markeert. Zijgevels geritmeerd door onversierde, vlakke pilasters. Grotendeels symmetrisch opgevat grondplan: grote ontvangstsalons worden afgewisseld met intiemere kamers, waaronder twee ronde salonnetjes. De interieuraankleding bewaart verschillende sporen uit de 19de eeuw. De muren van de grote hal worden geritmeerd door Ionische pilasters en het plafond is afgewerkt met een tentzeilbeschildering. Eén van de ronde salons is nog volledig beschilderd met een natuursteenimitatie, grotesken en een wolkenhemel met vogels.
Het 19de-eeuws park met vijver en eeuwenoude bomen biedt afwisselend zichten en perspectieven op open grasvelden, waterpartijen en bosquets.
Administratie Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Monumentenzorg West-Vlaanderen, Cel Monumenten en Landschappen, Archief, nummer W/00243: Kasteel van de Witte Zusters van Afrika met park.
BEERNAERT B., Een tuin is meer dan er staat. Open monumentendagen, Brugge, 2002, p. 33.
BONDUEL P., Geschiedenis van de Brugse rand. Sint-Michiels, 1992, p. 90.
CORNILLY J., Monumentaal West-Vlaanderen, Brugge, p. 245.
Bron: VANWALLEGHEM A. & VAN VLAENDEREN P. met medewerking van GILTÉ S. & DENDOOVEN K. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Brugge, Deelgemeente Sint-Michiels, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL22, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Vanwalleghem, Aagje; Van Vlaenderen, Patricia Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Aanvullende informatie
Park
De boomgaard ten westen van het kasteel en de parkaanleg in landschappelijke stijl ten oosten en ten zuiden ervan, respectievelijk rond de vroegere dienstwoningen en het inmiddels gesloopte rust- en herstellingsoord met kapel (het zogenaamde noviciaat, Heidelbergstraat nummer 80), zijn gedeeltelijk geherwaardeerd. Het 19de-eeuwse parkbomenbestand is grotendeels bewaard.
