Archeologische site van het voormalig "Leenhof Ter Wissche". Het archeologisch vooronderzoek werd in 1974-1975 uitgevoerd door F. Verhaeghe. Gelegen binnen het beschermd landschap van de Oudlandpolders van Lampernisse (M.B. van 30.01.2002, ook te Alveringem en Veurne).

Geschiedenis van de site

De oudste bewoning gaat terug tot de 9de of 10de eeuw. De bewoning kwam tot stand op de rand van een geul van de duinkerketransgressie van de 3de tot de 8ste eeuw. De oeverwalafzetting van de geul werd gebruikt om de Vissersstraat aan te leggen, die de site met de dorpskern verbond. Na een onderbreking in de bewoning werd de site in de 11de eeuw circa 1 meter opgehoogd en opnieuw bewoond. Deze site werd omgeven door een brede trogvormige gracht. De site werd opnieuw aangepast aan het eind van de 11de eeuw of het begin van de 12de eeuw.

Op het einde van de 13de eeuw kwam de huidige site tot stand. Dat het om een rijke site ging, blijkt uit de dure herstructurering met een dubbele walgracht en motteversterking, en uit een aantal vondsten. Het was één van de belangrijkste, zoniet de belangrijkste omwalde site van Lampernisse, vermoedelijk bewoond door iemand van de landadel. Deze bloei van de hoeve was van korte duur: in het derde kwart van de 14de eeuw werd ze definitief verlaten.

Het huidig uitzicht van de site gaat terug tot het einde van de 13de eeuw. Structuur: walgracht in 8-vorm met opperhof en neerhof. Een tweede walgracht omsloot de volledige site. Het noordwestelijk wooneiland is bijna vierkant (50 x 52 meter) en steekt 2,3 meter boven de omringende weiden uit.
Het zuidoostelijk platform is rechthoekig (56 op 78 meter) en een halve meter lager opgeworpen. De oorspronkelijke achtvormige gracht rond beide wooneilanden was 21 à 24 meter breed en 2,7 meter diep. Dit alles was nog eens omsloten door een buitengracht van circa 11 meter breed en 1,3 meter diep.