Betonnen restant van het bruggenhoofd van de "Berliner Brug". Deze betonnen brug werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers over de Vijvermolenbeek gelegd voor spoorlijnen van en naar het front, waarop benzinestellen reden die men in de volksmond "Berliners" noemde. Langs deze spoorlijnen werd hoofdzakelijk beton aangevoerd voor de bouw van betonnen militaire posten aan het front. Dit beton werd aangemaakt in het groot "Pionierspark" in de onmiddellijke omgeving van het gehucht "Putsarmoede" (zie Vijvermolenstraat). Op het einde van de Eerste Wereldoorlog werden deze lijnen uitgebroken en werd de brug opgeblazen.

Gelegen ten zuiden van Leke, langs de Witte-Baliestraat, ten opzichte van het huis met nummer 5, in vlak gebied, tussen weiden en bebouwing.

Historische achtergrond

In de eerste oorlogsjaren werden door de Duitsers spoorlijnen aangelegd van en naar het front. Op deze spoorlijnen reden benzinestellen die men Berliners noemde. Een pionierspark was een werf waar men het beton klaarmaakte, om deze met de Berliners naar het front te kunnen vervoeren, voor het maken van betonnen militaire posten.

Eén van deze spoorlijnen vertrok vanuit het groot pionierspark nabij Puydtsarmoede, over de eigendom van de hoeve Steen, naar het kleine pionierspark (melkerij) om dan vervolgens over een brug over de Vijvermolenbeek, zijn weg te vervolgen tot aan Klein Amerika, om dan verder uit te komen in een tussenstation gelegen ter hoogte van Duivelswale.

Deze spoorlijnen, aangebracht in een grote open vlakte, werden afgeschermd door houten schuttingen, die vanuit de lucht het uitzicht gaven van een bomenrij (camouflagemethode). Hierlangs werd meestal beton getransporteerd. De Belgen braken tegen het einde van de oorlog deze spoorlijnen terug op, en deden de spoorlijnbrug over de Vijvermolenbeek springen. Vandaag is nog een betonnen fundering van ongeveer 23 meter lang bewaard tussen de Vijvermolenbeek en de Witte-Baliestraat.