Restant van roodbakstenen bruggenhoofd en metalen leuning van de voormalige Tervatebrug. Voor het eerst aangeduid op de kaart van Ph. Vandermaelen (1850). De draaibrug Tervate wordt een eerste maal op 19 oktober 1914 door de Belgische genie en een tweede maal in mei 1940 door de Franse militairen opgeblazen. In plaats van de ijzeren ophaalbrug uit het interbellum te reconstrueren, wordt na de Tweede Wereldoorlog een houten ophaalbruggetje gebouwd dat in 1970 vervangen wordt door de huidige betonnen boogbrug op een achthonderdtal meter ten noorden van het oude bruggetje.

De restanten van de voormalige Tervatebrug bevinden zich in beide oevers van de IJzer, ter hoogte van het gehucht Tervate, tegenover huisnummer 82. De naamsteen die deze brug herdenkt, staat aan de overkant van de Ijzerdijk.

Historische achtergrond

Restanten van voormalige Tervatebrug. De oorspronkelijke draaibrug werd op 19 oktober 1914, tijdens de Slag om de IJzer, door de Belgische genie opgeblazen, opdat ze niet bruikbaar zou zijn voor de oprukkende Duitsers. De volgende dagen werd in de omgeving van deze brug fel slag geleverd.

In de nacht van 21 op 22 oktober was het 26ste Duitse Reserveregiment erin geslaagd om in de bocht van Tervate met twee bataljons de IJzer over te steken, een brug over de IJzer ineen te timmeren en de Belgische voorposten te overvallen. Dit gebeurde ter hoogte van kilometerpaal 10, op het meest zwakke punt van de Belgische verdediging, namelijk op de grens tussen twee legerdivisies (de 1ste en 4de legerdivisie). De Duitsers richtten een bruggenhoofd in en installeerden hun mitrailleurs in de veroverde boerderijen. Ze trokken langs het jaagpad in de richting van het gehucht Tervate, waar ze de vernielde draaibrug wilden herstellen.

De Belgen probeerden die 22ste oktober wanhopig de Duitse opmars te stuiten. De gevechten bij Tervate zouden één van de felste uit de IJzerslag worden.

Tijdens een geïmproviseerde tegenaanval in de voormiddag werden tevergeefs twee bataljons, namelijk van het 8ste Linieregiment en de 1ste Karabiniers, ingezet. In de late namiddag (om 16.20u) werd opnieuw een tegenaanval opgezet, nu met vier bataljons, afkomstig van de 1ste Grenadiers, 1ste en 2de Karabiniers en het 4de Linieregiment. Maar ook deze tegenaanval, onder leiding van kolonel Biebuyck, werd door het Duitse mitrailleurvuur en tegenaanvallen in de kiem gesmoord. De verliezen waren bijzonder groot. Gedesorganiseerd dienden de Belgen zich terug te trekken tot Stuivekenskerke.

De Duitsers slaagden er de volgende dagen in massaal de IJzer over te steken en de Belgen tot achter de spoorwegbedding te verdrijven, mits bloedige, maar vergeefse tegenaanvallen. De keuze van de Duitse legerleiding om een pauze in de gevechten in te lassen en de Belgische inundatie van de IJzervlakte zou de Duitse opmars beëindigen en de stellingenoorlog inleiden.

De ijzeren ophaalbrug die na de Eerste Wereldoorlog geconstrueerd werd, werd in mei 1940 door Franse militairen opgeblazen. Na de Tweede Wereldoorlog werd een houten ophaalbruggetje gebouwd, dat in 1970 vervangen werd door de huidige betonnen boogbrug, zo'n 800m ten noorden van het oude bruggetje.

Beschrijving

Restant van roodbakstenen bruggenhoofd van de voormalige Tervatebrug.