Rijkswachtkazerne naar ontwerp van architect M. De Vaere (Gent) van 1935. U-vormig bakstenen gebouwencomplex van twee bouwlagen onder zadel- en platte daken doorbroken door de bedaking van de risalietvormende dwarse vleugels met puntgevel, rondom een binnentuin; begrensd door de Pompstraat ten zuiden en de Studentenstraat ten noorden. Grosso modo gebouwd op de oude grondvesten van de infanteriekazerne. Laatst genoemde was zwaar gehavend doch niet niet volledig verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog, en vanaf 1921 hersteld naar plannen van architect J. Walleghem (Brussel); echter stopzetting van de werken in 1926, zonder te zijn voltooid.

Ondanks de beklagenswaardige toestand van het gebouw, werden er toch een aantal diensten ondergebracht onder meer de Rechtbank voor Oorlogsschade. Verder verbleven er 21 gezinnen, in erbarmelijke hygiënische omstandigheden. Er zijn uitvoerige discussies gevoerd over de bestemming van het complex. Een voorstel om er 90 goedkope woningen in onder te brengen, werd door de Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen negatief geadviseerd (interessant rapport van F. Serroen, 5 maart 1932). Door deze onduidelijkheid omtrent de uiteindelijke bestemming, hield geen van de belanghebbende departementen zich nog met het gebouw bezig. In 1933 viel de beslissing om er een rijkswachtkazerne te bouwen, waarna de infanteriekazerne gesloopt werd. Echter grosso modo bewaarde zuidwesthoek aansluitend bij de huidige vleugel aan de Pompstraat, en thans benut als schietstand: gele baksteenbouw verlevendigd met imitatiebanden op de begane grond en afgelijnd door soortgelijke uitgewerkte, kolossale hoekpilasters.