Voormalige Vismijn, heden opgedeeld in kleinere eenheden met commerciële, horeca of toeristische functie.

Een eerste vismijn wordt na moeilijke onderhandelingen in 1923 gebouwd op de kaai langs de Tijdokstraat. Het gebouwtje bestaat uit een visverkoopplaats en twee bergplaatsen en op 17 augustus 1924 wordt er voor het eerst vis verkocht.
Bij de uitbreiding van het toenmalige tijdok (zie Rederskaai zonder nummer) in 1934 wordt op de zuidelijke oever (de huidige locatie dus) een nieuwe vishal gebouwd, met aansluiting op het spoorwegnet. In 1935 wordt die ingewijd en meteen ook vergroot. In 1943 wordt de mijn door de Duitsers gesloopt zodat tijdens en na de oorlog de verkoop van vis verder moet worden gezet in barakken op de Rederskaai. De huidige vismijn dateert van 1948 en wordt gebouwd op initiatief van de stad. De mijn heeft een lengte van 180 m en een breedte van 29 meter. Ingewijd op 29 mei 1949 door Mgr. Lamiroy, bisschop van Brugge. Vermoedelijk op het einde van de jaren 1960 wordt de vismijn verlengd met een bijhorende doch quasi losstaande annex tot circa 280 meter op 34 meter. Meest oostelijke annex is gedateerd "1971" op de bas-reliëf met visserstaferelen op de zuidgevel. Van bij het ontstaan zijn de meeste activiteiten in de mijn (lossen, wegen, reinigen) in de handen van privé-personen, tot de mijn in 1973 totaal gereorganiseerd wordt en de activiteiten daarbij worden overgeheveld aan de stad. In 1988 wordt het bedrijf weerom geprivatiseerd. In 1993 bouwt de NV Zeebrugse Visveiling een nieuwe veilinghal als hart van een nieuwe "wijk", de European Fish Center, gelegen aan de Noordzeestraat (zie aldaar) in de Achterhaven. De activiteiten in de oude vismijn worden dan stilgelegd.

In oorsprong onbeschilderd bakstenen complex van twee bouwlagen onder plat dak, op de zuidhoek voorzien van een klokkentoren. Eenvoudig bedrijfsgebouw met regelmatige openingen. Binnenin bestaat de hal oorspronkelijk uit één grote ruimte, zie oude foto's.