Sas van Zwankendamme, over het Lisseweegs Vaartje. Het Vaartje werd circa 1200 (?) aangelegd vanuit de Ieperleet (de huidige Oostendse Vaart) en stroomde noordwaarts tot het hier door de Zwankendam werd gestopt. Het speelde een rol bij de afwatering van Brugge maar was ook economisch een belangrijke verbinding met Brugge, met name voor het vervoer van zware lasten en personen. Oorspronkelijk stond de watering Eiesluis in voor het onderhoud van de watergang. Rond het midden van de 18de eeuw werd het onderhoud overgenomen door het Brugse Vrije en meteen zou de toenmalige overdracht vervangen zijn door een sas en een houten draaibrug. Rond 1750 (1773?) werd hier een sluis gebouwd en het kanaaltje doorgetrokken tot achter de Graaf Jansdijk, zie de Kabinetskaart der Oostenrijkse Nederlanden van Graaf de Ferraris (1770-1778). Door de aanleg van de cokesfabriek (zie Lanceloot Blondeellaan) in het eerste kwart van de 20ste eeuw werd de noordelijke helft van de bedding gedempt. Sas van octogonale vorm opgebouwd door grote, arduinen blokken, waarvan één aan noordoostelijke zijde voorzien van jaartal "1773". Ten noorden van het sas bevindt zich een bakstenen boogbrugje. Op de kade ligt een scheepsanker. De nog bestaande éénlaagswoningen ten oosten van het sas (nummers 25-29) herinneren qua volume aan de oorspronkelijke bebouwing doch zijn sterk vernieuwd; mogelijk bewaarde oudere kern. Ten westen van de brug over het sas stond de voormalige (17de-eeuwse) sluiswachterwoning, die echter in de loop van 2002 wegens ruïneuze toestand werd gesloopt.