De hoeve uit de 18de eeuw is een typisch voorbeeld van een Kempische langgestrekte hoeve in het groen.

Historiek

De hoeve gaat in kern terug tot de 18de eeuw. Daarvan getuigt de relatief steile dakhelling en de aanduiding als langgestrekt volume op de Kabinetskaart de Ferraris (1771-1777). De hoeve komt ook in zijn huidige configuratie voor in de Atlas van de Buurtwegen (1845). Volgens genoemde Atlas was in 1845 Jean Jonkers, landbouwer te Molhem, eigenaar van de hoeve. De muuropeningen dagtekenen hoofdzakelijk uit de 19de eeuw, terwijl de rechterzijpuntgevel uit de 20ste eeuw stamt, evenals twee latere aanbouwsels achteraan en rechts.

Beschrijving

Het gaat om een langgestrekte hoeve die achteraan door twee oude linden beschaduwd wordt. De hoeve is voor het woonhuis van een door een ligustrumhaag omhaagde moestuin voorzien. Achteraan is er een ronde gecementeerde waterput.

De ordonnantie van de hoeve is als volgt: een woonhuis met dubbelhuisopstand, stallen, een voormalige dwarsschuur, heden koeienstal. Het woonhuis heeft drie traveeën en één bouwlaag onder een zadeldak dat aan de straatzijde afgewolfd is. De nok staat loodrecht op de straat en het dak is afgewerkt met Vlaamse pannen. De hoeve is betreft een verankerde baksteenbouw, waarvan het woonhuis steunt op een gecementeerde plint. Het dienstgedeelte is deels witbeschilderd en wordt getypeerd door één liseen. Verder zijn er aflijnende rechte muizentandfriezen en is het houtwerk deels bewaard. De rechthoekige muuropeningen dateren uit de 19de eeuw, zijn deels aangepast en van gecementeerde lekdrempels, gecementeerde omlijstingen en houten lateien voorzien. Rechts van het rechterwoonhuisvenster bevindt zich een gedichte getoogde deur. De latere rechterzijpuntgevel van rodere baksteen heeft een rond uilengat en een recente aanbouw van betonblokken, waaronder een open schob, onder een lessenaarsdak van golfplaten. De achtergevel van het woonhuis heeft getoogde muuropeningen, waaronder een betralied keldergat. Het dienstgedeelte is achteraan van twee aanbouwsels voorzien, waarvan het éne recente van betonplaten onder dito dak en het andere, waarschijnlijk originele, onder doorlopend dakschild. Bij afbraak van dit laatste in het voorjaar van 2005 kwamen sporen van vakwerk met lemen vullingen in de achtergevel aan het licht.

Door twee linden beschaduwde, leegstaande, langgestrekte hoeve met ordonnantie: woonhuis met dubbelhuisopstand-stallen-voormalige dwarsschuur, heden koeienstal. Voor het woonhuis, een door een ligustrumhaag omhaagde moestuin en achteraan, een ronde gecementeeerde waterput. Drie woonhuistraveeën en één bouwlaag onder aan straatzijde afgewolfd zadeldak (nok loodrecht op de straat, Vlaamse pannen), in kern uit de 18de eeuw, confer de relatief steile dakhelling en de aanduiding als langgestrekt gebouw op de Ferrariskaart (1771-77). In de Atlas van de Buurtwegen (1845) aangeduid als een eveneens langgestrekt pand met ongeveer centrale aanbouw achteraan. In april 2005 waren dakwerken aan de gang.

Verankerde baksteenbouw, bij woonhuis op gecementeerde plint; deels witbeschilderd dienstgedeelte met één liseen; aflijnende rechte muizentanden; gedeeltelijk bewaard houtwerk. Deels aangepaste rechthoekige 19de-eeuwse muuropeningen op gecementeerde lekdrempels, deels in dito omlijstingen en onder houten lateien. Rechts van het rechtse woonhuisvenster bevindt zich een gedichte getoogde deur. Latere oostelijke zijpuntgevel van rodere baksteen met rond uilengat en recente aanbouw van betonblokken, onder meer open schob, onder lessenaarsdak (golfplaten). Achtergevel van woonhuis met getoogde muuropeningen, onder meer betralied keldergat.

Dienstgedeelte achteraan voorzien van twee aanbouwsels, waarvan het éne recente van betonplaten en het andere, waarschijnlijk originele, onder doorlopend dakschild. Bij afbraak van dit laatste in het voorjaar van 2005 kwamen sporen van vakwerk met lemen vullingen in de achtergevel aan het licht.