Britse militaire begraafplaats, gelegen langs de Pastoor Verrieststraat, tegenover de gemeentelijke begraafplaats.

Historiek

Na de overtocht van de Leie, in de nacht van 19 op 20 oktober 1918 (tweede fase van het Geallieerde Bevrijdingsoffensief), bevond het Britse Tweede Legerkorps zich aan de voet van de Vlaamse Ardennen. De regio Harelbeke-Deerlijk werd onder de voet gelopen. De geallieerde opmars werd gestopt nabij Vichte. Na reorganisatie werd de aanval op 22 oktober hernomen en werd er doorgestoten tot Ingooigem en Otegem. Op 25 oktober 1918, om 17u werd het dorp Ingooigem uiteindelijk bevrijd door de ‘9th (Scottish) Division’.

De aanleg van de militaire begraafplaats in Ingoyghem was in 1918 gestart door Duitse troepen. Van de 54 resterende Duitse graven konden er slechts drie doden geïdentificeerd worden. Deze drie Duitsers, behorende tot het 392ste infanterieregiment, stierven op 25 oktober 1918 tijdens de gevechten om Ingooigem.

De meeste doden van het Gemenebest die hier begraven liggen of herdacht worden, zijn gestorven tussen 22 oktober en 1 november 1918. In het totaal liggen er 85 doden uit het Verenigd Koninkrijk, waaronder 31 ongeïdentificeerde doden, en drie Canadezen. Voor vijf militairen, waarvan men weet dat ze tussen de niet-geïdentificeerde doden liggen, werd een ‘special memorial’ opgericht. Daarnaast liggen er nog drie Britse militairen, die in mei 1940 gestorven zijn. Eén van hen kon niet meer geïdentificeerd worden.

De begraafplaats is ontworpen door de Britse architect W.H. Cowlishaw.

Beschrijving

Kleine begraafplaats met een driehoekige plattegrond, omgeven door een bakstenen muur, afgewerkt met witte natuursteen (dekstenen, hoekblokken). Open toegang langs de noordwestelijke zijde, geplaveid met witte natuurstenen tegels, met links en rechts witte pijlers met het opschrift “Ingoyghem Military Cemetery MCMXVIII”. Vlakbij de toegang zijn de landplaten in de zijmuren verwerkt. Tegen de noordoostelijke muur staan de ‘special memorials’, met ervóór het ‘Cross of Sacrifice’ (type A1). De graven zijn vrij onregelmatig verdeeld, over een Brits perk (noordoostelijke rijen) en een Duits perk (zuidelijke hoek). De Duitse doden liggen meestal per twee of per drie onder één grafsteen begraven. De rijen graven worden getooid met bloemperken.