Achter vernieuwde gevel ligt op een binnentuin evenwijdig met de Capucienenrei een 17de-eeuwse heester, met aangebouwde dwarsvleugel uit het vierde kwart van de 18de eeuw eerste kwart van de 19de eeuw. In de 19de eeuw gedeeltelijke verkaveling van de tuin ten behoeve van werkmanshuizen nummers 102-120. Tot 1976 in gebruik als wasserij. Consoliderende "Kunstige Herstelling" van 1986 naar ontwerp van architect D. De Love (Brugge) en aanbrengen van een nieuwe inkompartij aan de straatkant, ook aanleggen van een formele tuin naar 17de-eeuws patroon.

Twee vleugels van verankerde baksteen op L-vormige plattegrond, twee bouwlagen onder zadeldaken (Vlaamse pannen). Tegen de 17de-eeuwse vleugel aan de Capucienenrei staat op de noordwesthoek een rechthoekige uitbouw die dienst deed als uitkijktoren: trapgevel (6 treden + topstuk) van één travee en drie bouwlagen, segmentboogvensters. In de puntgevel aan de zuidkant van drie traveeën zijn Renaissance met laatmiddeleeuwse elementen vermengd: geprofileerde rondbooggalerij van de begane grond opgevangen door Toscaanse zuilen en halfzuilen van arduin en overkluisd door middel van kruisgewelven; 17de-eeuwse steenhouwersmerken te identificeren met F. Nopère (Arquennes). Voorts op de bovenverdieping, kruiskozijn in rondboognis geflankeerd door twee venstertjes in accoladeboognis, laatgotisch maaswerk in de boogvelden, zoldervenster gevat in een analoge nis met afgeschuind beloop. Sobere zijgevels met ongelijke travee-indeling, rechthoekige vensters, sporen van oudere openingen. De iets hogere dwarsvleugel, oorspronkelijk met vier traveeën, is later met één travee uitgebreid; rechthoekige muuropeningen.

Interieur. Reievleugel: ondiepe kelder met opkamer beide onder tongewelven. In de dwarsvleugel, bewaarde balklagen en gebinte.