Rij van veertien diep- en breedhuizen, op een licht achteruitspringende rooilijn, gebouwd na de afbraak van het Engels Seminarie in 1881. Enkel- of dubbelhuizen (nummers 39 en 45) van drie traveeën en souterrain + twee à drie bouwlagen, respectievelijk daterend van 1892 (nummer 29), 1896 naar ontwerp van architect O. Dumon (Brugge) (nummer 45), van 1897 (nummer 39), 1902 (nummers 27 en 33-35), 1903 naar ontwerp van architect A. De Wispelaere (Brugge) (nummer 43) - zie gevelsteen in plint - en 1906 naar ontwerp van laatst genoemde architect, omringd door restanten van de kloostermuur uit het eerste kwart van de 17de eeuw (nummer 41). Vrij "traditioneel" huistype met "eigentijdse" elementen als souterrain - vaak met "kelderkeuken" - en verhoogde plattegrond als gevolg. Tevens representatieve eclectische architectuur, enerzijds getypeerd door materiaalgebruik - baksteenbouw met sierankers gecombineerd met natuursteen voor plinten en decoratieve elementen - en anderzijds door het al dan niet vermengen van elementen ontleend aan de "historische", streekeigen woningbouw. Aan de gotiek en lang doorlevende laatgotiek herinneren onder meer trapgevels, getrapte dakvensters en -kapellen, boogfriezen, verschillende types van Brugse traveeën, maaswerk van geprofileerde baksteen in de boogvelden, kantelen, boogdeuren met geprofileerde of afgeschuinde dagkanten onder al dan niet gedeelde bovenlichten. Elementen als de speklagen, geblokte ontlastingsbogen met mascarons in de sluitstenen, rolwerk en volutes, balusterbalkons zijn het resultaat van de invloed van de neo- renaissance en -barok; ook cartouches met bouwjaar (onder meer op nummer 43), naamcartouches (zoals bij nummer 29 "DE GULDEN VLAG" en nummer 31 "DE WINDWIJZER"), of met moraliserende spreuken (zoals "KUNST / BAART / GUNST" (nummer 23), "MET TYD / EN VLYT" (nummer 25), "IN HET HEDEN / LIGT DE TOEKOMST" (nummer 33), "EIGEN TAAL EN ZEDEN / WERK EN KUNST" (nummer 35) en "RUST ROEST" (nummer 43). Het doorgaans zeer verzorgde houtwerk is dan weer naar eigentijdse smaak uitgewerkt en vertoont de voor eind 19de eeuw tot begin 20ste eeuw typische, kleine roedeverdeling in de bovenlichten van de ramen en ijzeren roosters of hekjes in de deels beglaasde voordeuren.

Opvallend in het ensemble zijn onder meer volgende huizen:

Nummer 37 als vermenging van neorenaissance en -classicisme onder meer vlakke bossage, hoge sokkel en diamantsluitstenen voor de licht getoogde openingen van de verhoogde begane grond; gelijksoortige bovenvensters opgenomen in geprofileerde, bepleisterde omlijstingen met oren, bekroond door een fronton en met spiegels op borstweringen (tweede bouwlaag). De centrale houten erker op arduinen consoles vertoont typische renaissancemotieven en cartouches "ANNO/ 1896", terwijl het aflijnend entablement met spiegels en de tand- en kroonlijst op klossen een neoclassicistisch patroon overnemen.

Nummers 39 en 45, met eerder neogotisch getinte opbouw en -versiering. Nummer 39 als dubbelhuis met uitgewerkte deurtravee uitlopend in een trapgevel met Brugse travee en een schildhoudende leeuw als topstuk; voorts een sterk geprofileerde spitsboogdeur opgenomen in een brede, stenen omlijsting in het verlengde van de plint, vensternissen, consoles onder de lateien en maaswerk in de boogvelden op de bovenverdieping. Cartouches op het plan gedateerd "1897". Nummer 45 met verbindende kantelen, spitsboogdeuren, ijzeren topbekroningen, trekbel, natuurstenen drielichten en kruiskozijnen opgenomen in nissen met spitsbogig maaswerk. Boven de voordeur, grote gehistorieerde gevelsteen met opschrift "DIT / HUYS / IS GHENAEMT / DIE GULDENE / SPOREN"; huisnaam ook geïllustreerd door de vergulde sporen bevestigd aan alle muurankers.

Verderop tussen de recentere bebouwing, nummer 51 getypeerd door een meer kleinschalige neobarokke gevelinterpretatie, gebouwd in 1913 naar ontwerp van architect O. Dumon (Brugge).