is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Jan Baptist
Deze vaststelling is geldig sinds
omvat de aanduiding als beschermd monument Parochiekerk Sint-Jan-Baptist: orgel
Deze bescherming is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Jan Baptist
Deze vaststelling was geldig van tot
De oude kerk, een neoclassicistische zaalkerk uit de eerste helft van de 19de eeuw, werd bij de vergroting in 1950 gebruikt als transept voor de nieuwe kerk, naar ontwerp van architect Deré.
De plattegrond van de oude kerk beschrijft een schip met ingebouwde westtoren, en een koor van een rechte travee met halfronde sluiting; sacristie tegen de oostzijde van het koor. De nieuwe kerk heeft een verschillende oriëntering (noord-zuid). De plattegrond beschrijft een éénbeukig schip van drie traveeën met een koor van een rechte travee met vlakke sluiting en sacristie aan de oostzijde.
De westtravee met toren van de oude kerk fungeert thans als rechtse transeptarm en portaal. Baksteen met afwerking van mergelsteen; toren onder ingesnoerde naaldspits (leien); rondboogvormige, bakstenen galmgaten. Rechthoekig portaal in een geprofileerde, hardstenen omlijsting. Het koor van de oude kerk fungeert thans als linkse transeptarm. De nieuwe kerk is opgetrokken uit baksteen en voorzien van bakstenen rondboogvensters.
Bepleisterd interieur. Overwelving door middel van koepelgewelven tussen bakstenen, rondboogvormige gordelbogen.
Bron: SCHLUSMANS F. 1996: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Tongeren, Kantons Bilzen - Maasmechelen, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 14n3, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Romershoven werd in 1845 een zelfstandige parochie en kreeg toen ook een eigen kerk. Deze kerk werd uitgebreid in 1928 en het schip dateert van 1950. Het Maastrichtse huis Pereboom & Leyser leverde hier in 1877 een occasie-orgel dat afkomstig was uit Maastricht-Wyck. Het instrument dateert van rond 1800 en is toe te schrijven aan de Maastrichtse orgelmaker J. Binvignat. Het orgel stond vóór 1950 op het doksaal, na de uitbreiding van de kerk werd het op de begane grond in de linkerzijbeuk geplaatst, vermoedelijk door A. Joris (Hasselt), die tezelfdertijd wat aanpassingswerken van mindere kwaliteit deed (onder andere een nieuwe kast).