Vermelding van een altaar onder patronaat van de abdij van Geraardsbergen in 1108. Georiënteerd naar het noordoosten. Omringend kerkhof met bakstenen muur gemarkeerd door ezelsrug. Van de oorspronkelijke laatromaanse parochiekerk bleef enkel het koor uit de tweede helft van de 13de eeuw bewaard. Neoclassicistische toren uit de tweede helft van de 19de eeuw. Neogotisch schip, kruisbeuk en zuidoostelijke sacristie van circa 1900 naar ontwerp van architect Hendrik Geirnaert ter vervanging van het éénbeukige schip. De plattegrond omvat: een vierkante zuidwestelijke toren, een driebeukig basilicaal schip van drie traveeën, een ingewerkt transept, een sacristie (ten zuidoosten) en een vlakgesloten koor van twee traveeën. Afdekking door middel van leien zadeldaken. Baksteenbouw afgezet met muizentandfries op een plint van zandsteen (hergebruikt materiaal?); oudste gedeelte in zandsteenbouw.

Neoclassicistische toren onderaan begrensd door zandstenen hoekblokken en afgedekt met ingesnoerde naaldspits; rechthoekig portaal in een vlakke arduinen omlijsting met bekronend hoofdgestel; rondboogvenster en rondboogvormige galmgaten (een per wand). Zijbeuken geritmeerd door steunberen die de gekoppelde spitsboogvensters scheiden. Laatromaans koor op sokkel met afschuining opgetrokken uit grote zandsteenblokken in onregelmatig verband. Twee rondboogvensters aan de noordwest zijde, een aan de zuidoostzijde gemarkeerd door doorlopend cordon onder de gerestaureerde afzaat; noordoostzijde: voorheen spitsboogvenster met vernieuwde tweelichttracering.

Interieur

Neogotisch interieur: basilicaal schip geritmeerd door spitsboogvormige scheibogen op arduinen zuilen met hoge sokkel, krulkapiteel en dekplaat; houten spitstongewelf in middenbeuk en koor, gelijksoortig klimmend gewelf in de zijbeuken. Verbinding middenbeuk-toren door middel van rondboogvormige scheiboog).

Mobilair

Neogotisch meubilair. Sacristiekast uit midden 18de eeuw; natuurstenen doopvont uit de 18de eeuw. Grafzerk van 1607 hergebruikt in 1775.