Geïsoleerde woonwijk, parallel aan de spoorweg Antwerpen-Gent, in 1921 aangevat door Ferdinand Hanus, vlakbij zijn textielfabriek (Nieuwe Molenstraat; momenteel opgeslorpt door N.V. Uco Gent-Ledeberg) en sindsdien, tot 1970 verder uitgebouwd.

Arbeiderswijk, geïnspireerd op de ideeën van G. Benoit-Levy (La Cité Jardin, 1904), met centraal gelegen kerk (naar het noorden georiënteerd) omgeven door een omgekeerd U-vormige lus waarin van links naar rechts een schooltje, een directeurswoning, een klooster, een pastorie en een tweede schooltje. Kerkhof in het verlengde van de kerk. Aan de straatzijde twee groepen van vier dubbelwoningen. Door de afwezigheid van onder meer een café, wasserij, winkelgelegenheid, gegroeid tot een monofunctioneel schijndorp enkel in functie van de fabriek.

Nummer 33, Sint-Pauluskerk: Baksteenbouw in neoromaanse stijl naar ontwerp van architect H. Jacquelin (Evreux). Plannen opgevat sinds 1922, gedeeltelijk afgewerkt in 1923 (stichtingssteen : Hanus-Grondel, 15 mei 1923) en definitief afgewerkt in 1926. De plattegrond ontvouwt een driebeukige transeptloze kerk van zes traveeën met koorgang en rechthoekige apsis geflankeerd door twee vierkante uitbouwen (noordwestelijke grafkapel). Pseudobasilicale opstand van bruinrode baksteen met aanwending van lichtgrijze zandsteen voor sculpturale onderdelen. Voorgevel met links zware vierkante klokkentoren (tentdak) verbonden met ronde traptoren (kegelvormige spits). Centraal rondbogig portaal waarboven archivolten, versierd met keperband en op romaanse wijze gestileerde motieven, op korte Ioniserende zuiltjes. Voorts respectievelijk rechts één en boven het portaal drie rondbogige vensters onder versierde archivolt op gedrongen zuiltjes met knopkapiteel. In geveltop bas-reliëf (Roeping van Sint-Paulus). Lange gevels per travee voorzien van zware gedrongen steunberen, rondbogige vensters en zware afgeronde zandstenen kraagstenen onder de gootlijst.

In de andere gebouwen is in de eerste plaats gestreefd naar een pittoresk-idealiserend uiterlijk, gekenmerkt door zogenaamde "Normandische" stijlinslag, voornamelijk opgewekt door gebruik van imitatie-vakwerk met verticale stijlen. In beide schoolgebouwen (respectievelijk van 1926 en 1953) wordt deze pittoreske indruk versterkt door aanwending van een hoektoren, contrasterend met de ruime functionele vensters in de klaslokalen.

Pastorie (1926), klooster (1926) en directeurswoning (1953) alle voorzien van een zachthellend zadeldak al dan niet met wolfseind. Tevens integratie van balkons en een erker (pastorie).

Tien dubbelwoningen (respectievelijk zes van 1923, twee van 1955 en twee van 1970) gebouwd als alleenstaande villa’s met een met gras begroeide tuin. Symmetrische opbouw van de voorgevel, met doorlopend balkon op de bovenverdieping. Beluikte rechthoekige vensters en rondboogdeuren.