Neogotisch bedehuis van 1923 (aanbesteding : Leon van Eeghem, Brugge) ter vervanging van een op 25/10/1914 afgebrande kerk van 1863-’64 met oudere toren, welke op haar beurt een driebeukige kerk van 1635, uitbreiding van voormalig eenbeukig kerkje, verving; omringend kerkhof met waaiervormig gekasseide voetpaden, afgezet met haag en linderij.

Driebeukige hallenkerk als variante op de regionale baksteengotiek, zie de voorgeplaatste westtoren en zijbeuken, korter dan middenbeuk. Historiserende wederopbouw.

De plattegrond ontvouwt: een voorgeplaatste centrale westtoren, een vijf traveeën tellende middenbeuk met vijfzijdige koorsluiting, vier traveeën lange zijbeuken met vlakke sluiting, vanaf tweede travee van middenbeuk; aanpalende zuidoostelijke sacristie. Verankerde gele baksteenbouw op gemarkeerde sokkel; leien bedakingen. Vierkante westtoren van drie geledingen onder naaldspits, als imitatieve variante op de toren van de Sint-Willibrorduskerk te Wulpen. Hoeksteunberen met versnijdingen ten gevolge uitgespaarde, centrale spitsboog. Korfboogdeur in geprofileerde rondboog met druiplijst; ronde oculus boven laatst genoemde; geprofileerd spitsboogvenstertje op afzaat in noord-(blind) en zuidgevel. Spitsbogig casement met ingeschreven drielob op doorlopende afzaat, ter hoogte van tweede geleding. Soortgelijk casement voorzien van galmgaten (tweelicht). Blinde oculi onder rechte borstwering. Eerste travee van middenbeuk, noordgevel: geprofileerd rondboogdeurtje onder tudorbogige druiplijst en soortgelijke beeldnis.

Traveeën van schip en koor gemarkeerd door steunberen met versnijdingen en geprofileerde spitsboogvensters (drielichten) op doorlopende afzaat. Zijbeuken eindigend op puntgevels met aandak en schouderstukken.

Driebeukig interieur onder houten spitstongewelven; spitsbogige scheibogen rustend op bakstenen zuilen met achtzijdige sokkel en kapiteel.

Mobilair: Neogotisch meubilair van 1924-’25; romaanse doopvont (arduin) tegen westgevel van noordelijke zijbeuk.