Op 25 december 1859 vroeg de pastoor aan de kerkfabriek van Sint-Ludgerus toelating om een hulpkerkhof op te richten op de geschonken grond achter de parochiekerk en pastorie. Het kleine kerkhof, amper 515 vierkante meter groot, werd op 5 februari 1860 gewijd door pastoor Van Oosthuyze. Tot 1925 was het kerkhof eigendom van de kerkfabriek, van dan af behoort het toe aan de gemeente.

Het kerkhof werd tot vier maal vergroot. In 1922 werd een stuk grond van 5 are en 36 centiare achter het kerkhof aangekocht. Vervolgens kocht de gemeente in 1953 van de kerkfabriek een perceel van 6 are 58 centiare naast het oude kerkhof en achter de tuin van de onderpastorie. In 1967 werd het laatste perceel grond achter de parochiezaal door de kerkfabriek toegezegd aan het gemeentebestuur. De verkoopakte werd ondertekend in 1969. Tot slot werd in 1984 het achterste stuk van de pastorietuin bij de begraafplaats geïncorporeerd.

Onder pastoor Poelman (1859-1874) werd er in 1863 rond de pastorie, de kerk en het kerkhof een afsluitingsmuur gebouwd van 300 meter met drie ijzeren hekkens.

Het ommuurde kerkhof vertoont door de verschillende vergrotingen geen duidelijke aanleg noch een overwogen aanplanting. De rijen worden van elkaar gescheiden door verharde paden. Twee houten grafmonumenten, zogenaamde Priester Poppe-kruisen, van kanunnik Cesar Van Kerckhove (1888-1959) en priester Karel Van Kerckhove (1927-1983). In de onmiddellijke nabijheid een gietijzeren kruis eveneens van de familie Van Kerckhove (1912-1936).