Staande wip eertijds bij hotel-restaurant "Comte d'Egmont", vervolgens café "Au Comte d’Egmont".

Historiek

Edgard Groeninckx-Scheire, eigenaar van een huis met herberg genaamd café "Au Comte d'Egmont" aan het Stationsplein (heden café "Den Gevallen Engel") liet in 1933 een ontwerp opmaken voor de bouw van een overdekte wip. De bouwaanvraag met bewaarde ontwerpplannen dagtekent van 24 juni 1933. De plannen zijn gesigneerd door bouwmeesters Jn. Rooms en Zonen Sint-Amandsberg. De oprichting van de schutterstoren vond nog hetzelfde jaar plaats. De toren werd ingeplant op het eind van de koer achter de woning met gelagzaal. De zijdelings aanpalende feestzaal werd met de nieuw gebouwde schieting in 1933 kadastraal als "schietzaal" genoteerd. Volgens het bouwplan bezat de schutterstoren aanvankelijk ook in de achtergevel een deur rechtstreeks naar buiten; deze inkom gaf uit op het smalle buurtpad achter de percelen van het Stationsplein. Naderhand verdween de open ruimte voor de toren als gevolg van veranderingswerken voor uitbreiding van het café en de bijhorende zaal; ook de circulatie naar de toren wijzigde. Heden is de toren ingebouwd behalve de zijde aan het buurtpad. Begin 1995 werd de schutterstoren samen met het café buiten gebruik gesteld. Na renovatie heropende het drankhuis in 1998 als café "Den Gevallen Engel"; de toren werd toen ook opnieuw in gebruik genomen. De feestzaal tussen gelagzaal en schutterstoren werd omgevormd tot poolzaal. Deze zaal was in 1920 achter het rijhuis met café aangebouwd.

Beschrijving

De schutterstoren of overdekte staande wip vertoont de voor de bouwperiode gangbare rechthoekige plattegrond van 7,75 meter bij 5,5 meter. Hij bezit een hoogte van 29,75 meter. De toren versmalt naar boven toe. Hij wordt bekroond door een overkragende lagere geleding afgedekt door een laag hellend tentdak. De dragende structuur van de toren wordt gevormd door een ijzerconstructie in skeletbouw met in totaal zeven geledingen. Aan de buitenzijde is de torenschacht bekleed met in gelijke horizontale stroken aangebrachte eternieten golfplaten (verticaal gegolfd); de top heeft een bekleding van ruitvormig (eternieten) kunstleien. Ter accentuering bezit deze top enkele roodkleurige elementen: een gegolfd uitgesneden rand onderaan en dito dakrand en een meer opvallende omlopende rij rode leien. Volgens het ontwerpplan waren om de andere geleding ruime rechthoekige vensters onder elkaar in het midden van de torenzijde voorzien; de onderste werden later gedicht, enkele bovenaan bleven bewaard. In de torentop komen acht kleinere vensters bij de hoeken voor. Alle vensters zijn van het industriële type met ijzeren roedeverdeling.

Interieur

Door middel van laddertrappen in een afgesloten schacht tegen een zijwand kan de bovenste geleding van binnenuit worden bereikt. De binnenruimte is voorts verticaal opgedeeld in twee gelijke schachten. De buitenhoeken zijn afgeschuind. Beide schachten zijn van een verticale bebording voorzien. Tegen de scheidingswand is aan weerszijden een staande wip opgesteld. De installatie van beide wippen is nog volledig aanwezig en gebruiksklaar. De stellen waar de "vogels" aan bevestigd worden, worden voor het omhoog en beneden halen mechanisch met een motor bediend. In de benedenruimte zijn afdaken voorzien ter bescherming van de schutters. Aan de wand is een paneel voorzien waaraan metalen plaatjes hangen met markeringen overeenkomstig de geschoten "vogels". Bij schietwedstrijden kunnen de schutters deze "prijsplaatjes" inruilen voor de ingezette prijzen. Een bord is aanwezig om de puntenstanden te noteren van de deelnemers aan het Winterverbond Wetteren.