In een bocht gesitueerde dieper gelegen hoeve toegankelijk via eenvoudig ijzeren hekken tussen betonpijlers. Minstens opklimmend tot de 19de eeuw, mogelijk met oudere kern. In het Metingboek Wetteren van 1701 worden reeds twee volumes weergegeven op deze plaats, dezelfde configuratie komt voor op de Atlas der Buurtwegen van circa 1845. Volgens kadastergegevens wordt het rechterdeel van het boerenhuis in 1849 afgesplitst en in 1889 er weer bijgevoegd. In 1912 wordt de woning oostwaarts vergroot, met onder meer een kleine aanbouw onder lessenaarsdak tegen de rechter zijgevel. Het woonhuis wordt opnieuw gesplitst, wat in 1926 ongedaan wordt gemaakt. In de loop van de 20ste eeuw is de hoeve bewoond door Albert Vervaet en bezat toen een nu verdwenen tegen de nok aanleunende dakkapel.

Eénlaagse boerenwoning van respectievelijk zes en twee traveeën voor woongedeelte en stal onder zadeldak met Vlaamse pannen. Verankerde baksteenbouw met groengekalkte voorgevel op gepekte plint. Rechthoekige vensteropeningen met bewaard houtwerk onder houten latei. Lage houten deur in rechthoekige deuropening. Twee rechthoekige staldeuren. Rechter zijgevel met lage aanbouw onder lessenaarsdak. Voorerf met moestuin, boomgaard en rest van de vroegere bijgebouwen.