Historische hoeve in de dorpskern van Massemen, gelegen tegenover de parochiekerk Sint-Martinus en naast de gemeentelijke begraafplaats. Bewaard woonhuis uit de 18de eeuw, nagenoeg volledig vernieuwde schuur- en stalvleugel.

Historiek

De hoeve ontleent haar naam aan het "Hof van den Prinse", een vroegere site met walgracht in het bezit van de heren van Massemen. De eerste vermeldingen van deze heren dateren uit de eerste helft van de 12de eeuw. Een hof met kapel in Massemen wordt vermeld in 1289. Vanaf 1439 is in de geschreven bronnen sprake van een verpacht neerhof. De kaart van het Land van Aalst van Jacques Horenbault uit 1596 toont naast de kerk een torenachtig gebouw met meerledige omwalling. Op de Ferrariskaart (1771-1778) zijn twee gebouwen binnen een rechthoekige walgracht te zien. Het meest zuidelijke gebouw kan worden vereenzelvigd met het tot op heden bewaarde woonhuis uit de 18de eeuw.

De Atlas der Buurtwegen (circa 1850) laat nog de meerledige structuur van de site zien. Tegenover de kerk ligt de hoeve, wellicht het neerhof van het opperhof waarvan de ronde walgracht zich ten zuidwesten bevindt. De omstreeks 1850 nog zichtbare walgrachten zijn nu volledig verdwenen. Van de op de Atlas der Buurtwegen weergegeven hoevegebouwen rest alleen het woonhuis.

Na een brand in 1868 werden nieuwe hoevegebouwen opgetrokken en werden de grachten gedempt. Toen ontstond de toestand waarin de hoeve in 2001 werd beschermd: ten zuiden het woonhuis uit de 18de eeuw, ten westen de L-vormige vleugel met schuur en stallen, en ten oosten een kleinere stalvleugel.

In 1989 stopte de landbouwactiviteit op de hoeve en geraakten de leegstaande gebouwen in verval. Het oostelijke stalgebouw werd in de jaren 1990 getroffen door een brand. In 2001 waren het woonhuis en de L-vormige schuur-en stalvleugel sterk vervallen en was het oostelijke stalgebouw bijna volledig verdwenen.

Tijdens een renovatie in 2004-2011 werden het woonhuis hersteld en de L-vleugel nagenoeg volledig vernieuwd. Op de plaats van de verdwenen stal aan de oostzijde van het erf werd een nieuwe woning opgetrokken.

Beschrijving

Ten zuiden van het erf, woonhuis uit de 18de eeuw op een verhoogde terp. Verankerde baksteenbouw van zes traveeën en één bouwlaag onder pannen zadeldak. Gewitte buitengevels op plint in Ledesteen. Steekboogvormige vensters in vlakke, grijs geschilderde omlijsting in natuursteen en gelijkaardige deur in de vierde travee, voorzien van een trap met vier treden. Rechter zijpuntgevel met twee vierkante getraliede keldergaten met latei in Ledesteen onder bakstenen ontlastingsboogje.

Behouden oorspronkelijke binnenindeling maar met volledig vernieuwde balklagen, binnendeuren en trap. In een van de vertrekken werden tijdens de renovatie de resten ontdekt van een laat 18de-eeuwse marmerimitatie. Deze is bewaard in gerestaureerde toestand. De vloer van de gelijkvloerse verdieping is nog deels oorspronkelijk. De oorspronkelijke dakkap van het woonhuis is integraal bewaard.

Nieuwbouw uit 2005 op de plaats van het stalgebouw aan de oostzijde van het erf.

De vroegere schuur- en stalvleugel aan de westzijde van het erf is tijdens de werken in 2004-2011 nagenoeg volledig vernieuwd. Gevels, dakkap en binnenindeling (met betonplaat tussen gelijkvloerse verdieping en zolder) zijn nieuw. De vorm en de plaats van deur- en vensteropeningen zijn deels gewijzigd.