Voormalige getijdenwatermolen vanouds gekend als de "Watermeulen", later hoeve en café en nu restaurant "De Watermolen". Gelegen aan de dijk van de Oude Durme in het landelijke gebied gevormd door de Durmemeersen tussen Kaaldries en Rodendries. De watermolen kende al een voorloper in de 14de eeuw, volgens een vermelding van 1389 in een renteboek en uit domeinrekeningen (1371-1381). De molen zou in 1452 afgebrand zijn tijdens de Gentse opstand tegen Filips de Goede. In 1523 was de molen nog in puin maar werd wellicht kort daarop heropgebouwd en maalvaardig gemaakt. Dit werd namelijk bij de toenmalige verkoop aan J. Pauwels als voorwaarde opgelegd. Nadien is Pieter Pauwels herhaaldelijk als eigenaar van de molen vermeld (1571, 1574, 1577). In 1747 was de molen in bedrijf onder molenaar Cornelis van Overloop. Volgens het land- en kaartenboek van Hamme (1772-1776) was de watermolen toen bezit van barones de Kessel, verpacht aan Pieter Joannes van Overloop en vergezeld van een aanpalend huis, een kleine stal en een kom of spaarvijver. Volgens kadastergegevens in de 19de eeuw herhaaldelijk veranderd van eigenaar door opvolging of verkoop. In 1885 werd de watermolen vergroot; deze verbouwing ging mogelijk gepaard met de aanpassing van de links aanpalende woning. In 1921 niet meer als watermolen in gebruik, deels omgevormd tot koeienstal van de bijhorende hoeve. Door het rechttrekken van de Durme omstreeks 1934 doen zich sindsdien geen getijden meer voor aan de Oude Durme.

De Watermolen was een koren- of bloemmolen van het type onderslagmolen waarvan de technische uitrusting verloren ging en het huidige houten rad slechts een namaakrad is. Het langwerpige bakstenen gebouw, parallel opgericht aan de Durmedijk, omvat rechts een hoog gedeelte van drie en een halve bouwlaag en drie traveeën breed, duidelijk een vroeger bedrijfsgebouw dat op het aanvankelijk lagere watermolengebouw teruggaat. Verankerde en deels gewitte baksteenbouw, nu onder overstekend pannen zadeldak op houten schoren, aan de voorgevelzijde terzelfder tijd het afdak vormend van een gevelbreed toegevoegd houten balkon. Volgens archieffoto's voorheen voorzien van industriële vensters met roedeverdeling; nu smalle vensters met nieuwe ramen en toegevoegde luiken en een aantal fors vergrote muuropeningen. De onderbouw bewaart metselwerk van het oude molenhuis van voor de vergroting van 1885. Grote natuurstenen blokken op de gevelhoeken en sporen van de aanvankelijke zijpuntgevel met muurvlechtingen in de vroegere watergevel. Onder de begane grond werden naar aanleiding van vloerwerken (2006) bouwresten blootgelegd die informatie verschaffen over de watermolenconstructie zoals een ringmuur met uitsparing voor de wateras. Aan de achterzijde werd het gebouw recent uitgebreid met een erker uitziend op de Durme.

Links aan het voormalige watermolengebouw palende woning in een lagere en diepere bakstenen constructie onder zadeldak, met klimmend dakvenster aan de achterzijde. Het volume werd door meerdere recente uitbreidingen gewijzigd zowel aan de voorzijde als achteraan (met grote veranda). Haaks op het voorerf aansluitende eenvoudige lage stal in baksteenbouw onder pannen zadeldak.