Voormalige weverij "'t Zijdefabriekske" en woonhuis, opgericht in 1927 door de gebroeders Baeckelandt, nijveraars uit Gullegem. De benaming verwijst naar het weven van (katoen met) kunstzijde, een product vreemd aan de streek. De aandrijving van de getouwen gebeurt oorspronkelijk door een dieselmotor. Na het faillissement in 1933 wordt de fabriek in 1936 verkocht aan nijveraars uit Roubaix: "J. & L. Dubar & Fils". Circa 1953 worden de getouwen voor het vervaardigen van "épinglé" of "velours de Gênes" (weefsel voor garniering van salons) geautomatiseerd. In datzelfde jaar wordt een losstaand bijgebouw aan de straatzijde gebouwd. In 1976 koopt de familie Defraeye de fabriek, vanaf dan gekend als "Defratex n.v." met voornamelijk katoen als weefproduct. In 1979 wordt de fabriek uitgebreid aan de achterzijde en wordt de haakse verbindingsvleugel met het woonhuis vervangen door een glazen overkapping. Heden is het complex ingenomen door een ander bedrijf en staan de burelen te huur.

Achterin gelegen fabriek afgescheiden van de straat door geometrisch ijzeren hek gevat tussen bakstenen pijler met vaasbekroning; aan de straatzijde ten noorden, het woonhuis, en ten zuiden, bijgebouw/elektriciteitscabine; parking voor het fabrieksgebouw.

Interbellumwoonhuis aan de straatzijde van twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (nok evenwijdig met straat; mechanische pannen); links, eenlagige aanbouw onder plat dak. Roodbruin bakstenen gevelparement met verzorgd metselwerk; gecementeerde plint. Nieuwe gootlijst. Venstertraveeën gevat tussen licht vooruitspringende penanten met lisenen en doorlopende bakstenen band tussen de bouwlagen. Muuropeningen met afgeschuinde hoeken, achtzijdig op begane grond. Bewaard houtwerk; schuiframen op begane grond.

Fabriek, bakstenen constructie onder sheddaken (nok loodrecht op straat) met doorlopende daklichten en oculi in top. Oostgevel begroeid met klimplanten en doorbroken door muuropeningen met afgeschuinde hoeken (achtzijdig) waarin bewaard houtwerk met kleine roedeverdeling.