De pastorie werd gebouwd in 1872-1875 en ligt in een deels ommuurde tuin aangelegd in landschappelijke stijl.

Historiek

De parochie behoorde oorspronkelijk (sinds 1149) tot het patronaatsrecht van de Sint-Adriaansabdij te Geraardsbergen. Een eerste pastorie werd opgetrokken omstreeks het midden van de 17de eeuw. Na twee verwoestingen werd ze door de Sint-Adriaansabdij heropgetrokken in 1872-1875.

Beschrijving

De pastorie is een alleenstaand dubbelhuis met typische gevelarchitectuur uit 1872-75 van drie traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak met klokkenruitertje. De bakstenen lijstgevel is afgelijnd met lisenen en baksteenfries met drupmotief. Beide verdiepingen worden visueel van elkaar gescheiden door een baksteenfriesje. Beide friezen lopen zowel over voor- als zij- en achtergevel. Het geaccentueerde middenrisaliet loopt uit op een puntgevel met oculus en houten wimborden onder zadeldak met klokkenruiter. De getoogde vensters zijn voorzien van arduinen lekdrempels. De rondboogdeur is gevat in een vlakke omlijsting, opgenomen in een spitsboogvormige nis. Rechts is een éénlaagse aanbouw onder lessenaarsdak aanwezig.

De achtergevel telt eveneens drie traveeën maar geen achterdeur. De achterdeur situeert zich in het rechter bijgebouw dat bovendien aansluit op een reeks van bijgebouwen ingeplant langs de rechter perceelgrens.

De indeling van de woning is volledig symmetrisch en traditioneel van opvatting. De keuken en het office werden in de jaren 1920 samengevoegd tot één leefruimte. Op hetzelfde moment werd ook de deur naar de gang omgevormd. De keuken, de nutsruimten en de garage werden in het bijgebouw ondergebracht. De indeling wordt op de verdieping volledig herhaald.

De gang bezit nog steeds zijn oorspronkelijke vloer met cementtegels in een blokpatroon. Het binnenschrijnwerk (deuren met drie panelen) evenals trap is uitermate sober doch typerend voor de bouwperiode. De niet verbouwde salons behielden hun fraaie planfonds met stucwerk evenals de marmeren schoorsteenmantels. Ook op de eerste verdieping bleven alle schoorsteenmantels in witte en zwarte marmer bewaard.

De tuin aangelegd in landschappelijke stijl heeft een groot centraal grasveld waarrond een brevierpad loopt. Slechts drie zijden bleven bewaard. Eén deel werd omgevormd tot border. Vooral links naast het huis is de geest van de landschappelijke tuin nog voelbaar dankzij een oude taxus- en buxusboom. De zone voor de woning wordt op het originele plan aangeduid als koer en bloemenhof. Oorspronkelijk was de volledige tuin, inclusief de koer ommuurd zoals op oude foto’s zichtbaar is.