Neoclassicistisch samenstel van twee burgerwoningen, eertijds afgesloten van de straat door een ommuurde voortuin met hekwerk, op het moment van inventarisatie deels gereconstrueerd (nummer 42), deels verdwenen en in gebruik als parking (nummer 40). Rond 1830 staat op deze plaats een houten korenmolen, eigendom van Jean-Baptiste Vermeersch. Deze wordt volgens kadaster afgebroken in 1837. In 1900 wordt een samenstel van twee huizen gebouwd in opdracht van gemeenteontvanger Karel Houtekier (nummer 40) en winkelier Felix Houtekier (nummer 42). In 1901 laat eerstgenoemde een kapel bouwen (confer Sint-Antoniuskapel); in 1902 laat laatstgenoemde een magazijn uitbreiden voor zijn verkoopshuis van veevoeders en kruidenierswaren.

Bakstenen volume van acht (vier + vier) traveeën en twee bouwlagen onder schilddak in zwarte geglazuurde mechanische pannen (nok parallel met straat). Houten kroonlijst op voluutvormige modillons, vermoedelijk vernieuwd naar oud model. Gevelgeleding door enkele licht vooruitspringende traveeën en penanten. Gebruik van natuursteen voor semi-negblokken, onderdorpels, cordonlijst, banden en plint. Getoogde muuropeningen grotendeels met vernieuwd schrijnwerk; gedeeltelijk bewaard op benedenverdieping nummer 40 (diamantkopmotief op kalf, tandlijst op deur). Zijgevel verankerd en gecementeerd, met voegwerkimitatie.