Eenlaagswoningen, opklimmend tot de tweede helft van de 18de eeuw, zie huizenrij afgebeeld op de Ferrariskaart (1770-1778). Circa 1830 komt een rij van vier huisjes voor, zie primitief kadasterplan. Vanaf circa 1840 tot 1919 zijn alle huizen eigendom van de familie Wibo (zie Pastorijstraat nummers 5-7). In 1919 wordt het geheel gekocht door bakker Ernest Coene. In 1920 worden de tuinen opgesplitst en nieuwe bijgebouwen opgetrokken. In 1932 worden volgens kadaster de twee centrale huisjes samengevoegd. In 1945 worden deze huisjes terug gesplitst en wordt het meest linkse huis bij nummer 43 gevoegd en omgevormd tot bijgebouw. De overige twee huisjes blijven bestaan.

Witgekalkte eenlaagswoningen in verankerde baksteenbouw van twee, drie en twee traveeën met gepekte plint, onder zadeldak in Vlaamse pannen (nok parallel met straat), met voorliggende moestuin/ siertuin. Bij de linkse twee traveeën zijn de bovenlichten van de deels dichtgemetselde kruiskozijnen bewaard, het geheel is omgevormd tot landgebouw en heden horend bij nummer 43. Nummers 45-47 met rechthoekige muuropeningen waarin onder meer een bewaard houten kruiskozijn. Lagere getoogde deuropeningen met nieuwere houten deuren.