Eenlaagsbebouwing, eertijds bestaand uit een woonhuis met smidse, later omgebouwd tot twee woningen, haaks ten opzichte van de openbare weg gelegen. In kern minimum teruggaand tot het derde kwart van de 18de eeuw, confer voorkomen van een langwerpig volume in het landboek van Kanegem, kaart 9de kanton (1762), op Ferrariskaart (1770-1778) en op primitief kadasterplan (circa 1830). Erf en woonhuis worden van straat gescheiden door een meidoornhaag met hulst.

In 1874 splitst landbouwer Joannes Vermeulen volgens kadaster het westelijk stuk van het boerenhuis af als smidse, maar vermoedelijk is deze al veel vroeger in gebruik. In 1889 wordt het huis volgens kadaster totaal heropgebouwd en de smidse tot woonhuis omgevormd. Toch wordt minstens een oudere kern behouden, confer de houten kozijnconstructies aan noordzijde. Het geheel wordt evenredig in twee woningen opgesplitst.

Eenlagige verankerde en witgekalkte baksteenbouw met ongelijke travee-indeling onder zadeldak (deels golfplaten, deels mechanische en Vlaamse pannen). Rechthoekige muuropeningen. Bewaard eind-19de-eeuws houtwerk aan erfzijde (zes glasvlakken), beluikt, betegelde onderdorpels; vermoedelijk 18de-eeuwse kozijnconstructies aan noordzijde, onder meer houten kruiskozijn met dievenstaven en ramen met kleine ijzeren roedeverdeling.