Inwaarts gelegen hoeve die opklimt tot de 18de eeuw maar in de loop van de jaren 1930 grondig is verbouwd. Oorspronkelijk bevindt het woonhuis zich ter hoogte van het huidige bijgebouw met de stallen, rechts van het nieuwe woonhuis. Het wordt reeds weergegeven op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778). Het oorspronkelijke woonhuis en een aanpalende schuur, eigendom van de weduwe van Jan Sierens, worden samen weergegeven op het primitief kadasterplan (circa 1835). In 1841 vermeldt het kadaster de bouw van twee (in 1946 afgebroken) aanpalende huizen, opgetrokken rechtover het oorspronkelijke woonhuis en in 1863 wordt er een uitbreiding van het oorspronkelijke woonhuis vermeld. In 1933 wordt het huidige woonhuis gebouwd en tussen 1941 en 1943 worden enkele bijkomende landgebouwen voorzien. In 1946 vermeldt het kadaster de afbraak van de twee zich in puin bevindende aanpalende huizen van 1841.
Erf bereikbaar via een lange oprit met jonge bomen. Huidig boerenhuis van het dubbelhuistype; drie traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak met Vlaamse pannen. Bruine baksteenbouw met typische sierankers, de voorgevel is echter later bepleisterd en roze beschilderd. Licht getoogde openingen onder geblokte ontlastingsbogen. Bewaard schrijnwerk onder meer bovenlichten met kleine roedeverdelingen en kroonlijst op klossen. Vernieuwde deur.

Dwars naast het nieuwe woonhuis gelegen stal/schuurvleugel, mogelijk in kern nog daterend uit de 18de eeuw. Zwaar verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldak, aan de voorkant afgewerkt met een verzorgde, bepleisterde en witgeschilderde tuitgevel met schouder- en topstuk. Begane grond voorzien van kleine stalvensters en op de verdieping een groengeschilderd zolderluik. Zijgevel met tevens staldeuren en een dubbele poort. Tweeledig bakhuis.