Woonhuis met schuur volgens het kadaster teruggaand tot 1836, doch grondig verbouwd in 1958.
In 1836 vermeldt het kadaster de bouw van een hoeve, bestaande uit een woonhuis en een landgebouw in de boomgaard, in opdracht van de weduwe van landbouwer Augustin Decoster (nog niet weergegeven op het primitief kadasterplan van circa 1835). In 1863 wordt er volgens het kadaster een bakhuis gebouwd achter het woonhuis en wordt het landgebouw vergroot. In de 20ste eeuw is de voormalige hoeve eigendom van de familie Standaert; in 1958 erft plantenkweker Marcel Standaert-Lagae de gebouwen. Het kadaster vermeldt in datzelfde jaar de afbraak van het bakhuis en de bouw van een bijgebouwtje naast het woonhuis; het landgebouw wordt nu omschreven als een oranjerie. Deze oranjerie zou later opgesplitst worden en behoort heden deels tot nummer 11 en tot nummer 13.

Woonhuis op een L-vormige plattegrond, gelegen in een met gras begroeide tuin, vooraan afgezet door een lage haag. Centraal pad, eerst tussen lage bakstenen muurtjes met ezelsrug, voortgezet door lage haagjes. Witgeschilderde baksteenbouw afgedekt door een typisch sterk overkragend, strooien dak met klein halfrond dakvenster. Dubbelhuisje van vijf traveeën met een centrale deur gevat in een geriemde omlijsting van oranje baksteen. Rechthoekige vensters met roodgeschilderde luiken. Rechts van het woonhuis staat een sterk overgroeid bakstenen gebouwtje, dat paalt aan de iets hogere schuur van het buurpand nummer 13.
De inventaris van traditionele, solitaire bomen en struiken in West-Vlaanderen vermeldt twee boogvormige hulsten tussen nummers 11 en 13. Deze hulsten markeren vermoedelijk een voormalige erftoegang van een oudere bewoning en zijn momenteel opgenomen in een recentere haag. Mogelijk ging het oorspronkelijk om een erftoegang van een boomkwekerij. De dikste van de twee hulsten heeft een stamomtrek van 60 centimeter; de bomen zijn ongeveer 6 meter hoog.