Buitengoed van de familie Van Caillie daterend van 1868-1869. Het goed is gebouwd op een bestaand bebost perceel dat volgens Claeys het "Schotelaere bos" werd genoemd. Dicht begroeide aanplanting aan de straatzijde, waardoor het landgoed zelf moeilijk zichtbaar is vanop de openbare weg. Woning bereikbaar via een oprijlaan met bochtig verloop, die aan de straatzijde wordt geflankeerd door twee recente, lage bakstenen pijlers. Imposante, bepleisterde en witgeschilderde woning beïnvloed door de cottagearchitectuur confer verspringende bedaking en compact grondplan. Baksteenmetselwerk onder meer muizentandfries onder de gootlijst. Blauw beschilderd houtwerk, vermoedelijk nog authentiek (onder meer vensters met kleine roedeverdelingen, kroonlijst op klossen).
Ten noorden van de woning ligt een zeker 18de-eeuws bos, afgeboord met een beukhaag. In het bos staat een statige opgaande zomereik met een stamomtrek van 490 centimeter.