Eind 18de- of begin 19de-eeuwse hoeve "De Woesten", sinds het midden van de 19de eeuw behorend tot het domein "De Woesten" (confer Woestendreef, Lariksdreef). Hoeve bestaande uit een boerenhuis met geïncorporeerde stal, een bakhuis en aan de overzijde van het ruime, niet verharde erf, een lange schuur. Het geheel is bijna aan het einde van de historische dreef gelegen in bosrijk gebied in de omgeving van het kasteel "De Woesten" (confer nummer 8).

Historiek

De hoeve wordt opgetrokken op het einde van de 18de of in het begin van de 19de eeuw confer afwezigheid van bebouwing op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778), en afbeelding op het primitief kadasterplan (circa 1835). De hoeve is circa 1835 eigendom van de Dis van Waardamme; het boerenhuis, de schuur, het bakhuis en de bijhorende percelen worden verpacht aan twee verschillende personen.
Op de Atlas van Vandermaelen (1846-1854) wordt de benaming "Doesten ferme" toegekend aan deze hoeve, terwijl de naam "het goet Woesten" op het einde van de 18de eeuw de (vandaag gesloopte) hofstede op de hoek van de Lariks- en de Seringendreef aanduidt cf. Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778). De benaming "Doesten ferme" voor de hoeve aan de Woestendreef laat vermoeden dat de hoeve reeds in het midden van de 19de eeuw in privé-bezit komt en zo behoort bij de toenmalige hofstede "De Woesten" (eertijds op de hoek van de huidige Lariks- en Serringendreef). Beide hoeves zijn in 1866 eigendom van Augustus Mortier en Emilia Triquet confer de kaart van 1866 met aanduiding van de eigendommen van de familie Mortier-Triquet uit het Rijksarchief te Brugge. Het kadaster vermeldt dat na een verdeling in 1868-1869 de gebouwen en gronden in het bezit komen van Napoleon Mortier uit Brugge. Deze laat in 1871 in een bosrijk gebied ten noorden van de hoeve het kasteel "De Woesten" (confer nummer 8) bouwen.
Kaarten uit de 19de eeuw (zoals de kaart van 1866) tonen een ongewijzigde configuratie tot circa 1885. In dat jaar wordt het oostelijke gedeelte van de toenmalige schuur en het volledige bakhuis afgebroken. In 1889 meldt het kadaster de familie Peers de Nieulant als eigenaar en vanaf 1895 tot op heden de familie Pecsteen. In 1910 wordt het boerenhuis aan de straatkant "gedeeltelijk gereconstrueerd" in opdracht van baron Raymond Pecsteen. Circa 2006 is het boerenhuis gerestaureerd en heringericht als woning. Zo is in het voormalige woongedeelte een dichtgemaakte deuropening terug geopend. In het najaar van 2006 is de (waardevolle !) 19de-eeuwse, houten schuur achteraan het erf ingestort.

Beschrijving

Boerenhuis met woongedeelte van vier traveeën en geïncorporeerde stalling met in oorsprong eveneens minimaal vier staldeurtjes aan straatzijde. Witgeschilderde, verankerde baksteenbouw op bepleisterde en heden beige beschilderde plint. Licht overkragend, pannen zadeldak (nok evenwijdig met straat), recent vernieuwd boven het voormalige woongedeelte. Aan erfzijde zijn zowel bij de voormalige woning als bij de voormalige schuur de originele muuropeningen gerespecteerd. Overal vernieuwd houtwerk, weliswaar naar oud model. Heraangelegde voortuin.
Ten noordoosten van het boerenhuis ligt een aardappelkelder; halfondergrondse kelder met rondbooggewelf, tot voor kort afgesloten door een houten deurtje, dat nu is verdwenen. Ten zuidoosten, bakstenen bakhuis onder pannen zadeldak.
Aan de zuidkant van het erf bevond zich bij het begin van de inventarisperiode een schuur uit het begin van de 19de eeuw. Gebouwtje met houten beplanking, in oorsprong vermoedelijk bedekt met stro (confer lichte kepers), later vervangen door mechanische pannen. Uiterst links zit een dubbele poort met klinket; opgeklampt luikje. Binnenin is de houten structuur bewaard met schaar- en aardgebinte ter hoogte van de koetspoort. Ingestort in het najaar van 2006.