Hoeve bestaande uit losse bestanddelen op een onverhard erf met resten van een boomgaard. Behalve het woonhuis aan straatkant van circa 1927, bevat de hoeve een opmerkelijk langgestrekt volume ten zuiden van het erf, en een achterliggend stalvolume ten oosten.

Historiek

Op de kaart van Ferraris (1771-1778) staat het langgestrekte volume duidelijk aangeduid. Op het Primitief kadasterplan van 1830 zien we hetzelfde volume, dat geïdentificeerd wordt als huis en stal; er is een achterliggende stal bij gekomen. De hoeve is eigendom van landbouwer Jan Defever. In 1881 wordt het lange volume naar het oosten een stukje uitgebreid en wordt ten oosten daarvan een bakhuis gebouwd. In 1908 registreert het kadaster de verbreding naar het zuiden toe van het volledige langgestrekte volume. In 1927 wordt het huidige woonhuis gebouwd, tegen de straat aan. In 1934 wordt een los volume toegevoegd ten oosten van de bestaande gebouwen, dat ondertussen echter verdween.

Beschrijving

Woonhuis van circa 1927, dat van de straat is gescheiden door een omheind voortuintje. Dubbelhuis van twee bouwlagen en drie traveeën; bruingele baksteenbouw, gevat onder een pannen zadeldak (nok parallel aan de straat, mechanische pannen). Lijstgevel met houten gootlijst, het helrode baksteenparement is versierd met gele bakstenen banden. Segmentbogige muuropeningen met gele strek; beluikte vensters met hardstenen onderdorpels; beglaasde en van traliewerk voorziene paneeldeur. Boven de deur een beglaasde nis met Mariabeeldje.

Het erf is te bereiken via een ijzeren hek ten zuiden van de woning. Aan de zuidkant van het erf, een langgestrekt volume met minimaal 18de-eeuwse kern, dat oorspronkelijk het boerenhuis en aansluitende stallen en schuur bevatte en sinds de bouw van de nieuwe woning volledig als stal en opbergruimte wordt gebruikt. Opvallend lage baksteenbouw gevat onder een mank zadeldak (nok haaks op straat, Vlaamse pannen); de verschillende baksteensoorten wijzen op de intensieve verbouwingen die het gebouw doormaakte doorheen de 19de en 20ste eeuw, het manke zadeldak dateert wellicht van 1908, toen het volume verbreed werd naar het zuiden toe. Rechthoekige en licht getoogde muuropeningen van verschillende grootte doorbreken de erfgevel; het westelijke deel werd voorzien van een vrij recente bakstenen muur die grotendeels blind is. De zijpuntgevel heeft aan de straatkant een rond blind uilengat.

Het achterliggende stalvolume aan de oostkant van het erf is een helrode baksteenbouw onder pannen zadeldak (nok parallel aan de straat, Vlaamse pannen). Rechthoekige staldeuren en -vensters onder houten latei.