Modern-gotische parochiekerk, gebouwd in 1952-1955 naar ontwerp van architect Jozef De Meyere. Georiënteerde kerk, gelegen in het nieuwe naoorlogse dorpscentrum van Wielsbeke.

Historiek

De nieuwe kerk wordt gebouwd ter vervanging van de oude Sint-Laurentiuskerk die zwaar beschadigd wordt tijdens de gevechten in mei 1940 (zie 13de Liniestraat). In plaats van heropbouw en herstelling van de kerk kiest men onder impuls van pastoor Laga om meer naar het noorden, op de "Molenhoek", een volledig nieuwe kerk in modern-gotische stijl op te trekken. De kerk wordt opgetrokken in de periode 1952-1955, naar ontwerp van architect Jozef De Meyere uit Kortrijk. De bouw van de nieuwe kerk doet een nieuwe dorpskern met "Markt" ontstaan. Uit de oude kerk worden quasi geen elementen gere-integreerd, met uitzondering van een Mariabeeld dat in 1940 uit de vlammen werd gered en hersteld door beeldhouwer Georges Vandemoortele. Circa 1990 worden nieuwe brandglasramen met modern dessin geplaatst, naar ontwerp van glazenier Michel Martens uit Brugge (Sint-Andries).

Beschrijving

Kerk gelegen ten oosten van het marktplein (Markt), aan de noordzijde geflankeerd door een parkeerstrook, aan de zuidzijde gelegen naast een open grasplein omzoomd met bomen.

Modern-gotische kerk opgetrokken op kruisvormig grondplan met driebeukig basilicaal schip van vijf traveeën, breed transept van een travee, hoofdkoor met driezijdige sluiting, flankerende zijkapellen met vlakke sluiting. Toren op vierkante basis op de noordwestelijke hoek. Materiaalgebruik: metselwerk in rode baksteen, op sokkel in natuursteen. Leien zadeldaken.

Exterieur. Slanke hoge toren onder tentdak met verjongende steunberen die de torenwanden begrenzen. Aan de vier zijden drie gekoppelde spitsbogige galmgaten waarboven een torenuurwerk.

Westpuntgevel met centrale rechthoekige toegangspoort in natuurstenen omlijsting binnen een vooruitspringend portaal, geflankeerd door zijtoegangsdeuren met blind spitsboogveld. Centraal breed spitsboogvenster met strak geometrisch maaswerk. Midden- en zijbeuken onder één groot zadeldak. Lage zijgevels geritmeerd door verjongende steunberen, per travee drie gekoppelde lancetvensters. Aan de zuidwestzijde een uitbouw van doopkapel onder haaks zadeldak.

Transeptgevels met centraal breed spitsboogvenster met strak geometrisch maaswerk, waarboven een klein spitboograampje onder de nok. Koor met driezijdige sluiting geflankeerd door zijkapellen onder aparte zadeldaken. Noordoostelijke en zuidoostelijke uitbouwen onder haakse nok en voorzien van rechthoekige muuropeningen, vermoedelijk sacristie en stookplaats.

Aan de westgevel van de toren een natuurstenen gedenkplaat: "DANKBARE HULDE AAN / ONZE GESNEUVELDE EN OVERLEDENE / OUDSTRIJDERS 14-18 EN 40-45 / TER GELEGENHEID VAN HET / PROVINCIAAL CONGRES N.S.B. / TE WIELSBEKE 7-3-1992 / NOOIT MEER OORLOG".

Interieur

Moderne interpretatie van de traditionele gotische en neogotische bouwkunst, zich baserend op een eerder organische structuur, met toepassing van gestileerde planten(stengel)vormen. Brede middenbeuk gevormd door uitwaaierende gewelfribben overvloeiend vanuit de korte massieve pijlers tot een spitsgewelf met netvormig ribbenpatroon, opgebouwd in baksteen en natuursteen. Door spitsvormige scheibogen gescheiden van de smalle lage zijbeukjes waarvan de gewelfribben aan de buitenmuren steunen op consoles. Boven de toegang een sober westdoksaal met orgel. Zwarte natuurstenen tegelvloer. In het koor is de oorspronkelijke marmeren communiebank grotendeels verwijderd bij plaatsing van een groot podium.

Mobilair

Hoofd- en zijaltaren, laatstgenoemde toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw (noord) en Heilige Laurentius (zuid), witte en grijze marmers met vergulde accenten, jaren 1960. Preekstoel, grijze en witte marmer, jaren 1960. Vier neoclassicistische biechtstoelen, eik, jaren 1960. Kruisweg van 14 statiën, natuursteen, van de hand van beeldhouwer Georges Van De Moortele, 1956. Beelden, onder meer Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekte Ontvangenis, gepolychromeerd hout, 19de eeuw; Heilige Theresia van Lisieux, gepolychromeerd; Piëta, gepolychromeerd.