De voormalige pastorie van de Sint-Antoniusparochie van Borsbeke met omgevende tuin werd aan het einde van de 19de eeuw opgetrokken. Het kenmerkende interieur bleef goed bewaard.

De parochie behoorde oorspronkelijk tot het patronaatsrecht van de Onze-Lieve-Vrouwabdij van Vorst. Pas in 1662 werd hier een eerste pastorie opgetrokken. De oude pastorie werd afgebroken om de huidige te bouwen. Ze was gelegen tussen de huidige voorhof en de tuin. In 1834 bestond het huidige perceel uit vijf deelpercelen met als functie: pastorie, boomgaard, tuin, bos en land. Deze indeling is nog steeds herkenbaar.

Het dubbelhuis werd gebouwd in 1899 en bestaat uit drie traveeën en twee bouwlagen onder een schilddak. Een steen in de voorgevel vermeldt: "F. LIEBAUT P/ A. DE VUYST B/ 1899". Mogelijk gaat het hier over de pastoor en de burgemeester van Borsbeke anno 1899. Het dak is bekroond met een klokkenruitertje. De baksteenbouw met vlak gecementeerde banden rust op een breukstenen plint. Sierlijke muurankers en verluchtingsroosters zijn verwerkt in de gevel. De begane grond is afgelijnd door een overkragende segmentboogfries. Het middenrisaliet loopt uit in een getrapte dakkapel. De rechthoekige muuropeningen zijn ingeschreven in segmentboognissen. De kroonlijst rust op consoles. Zowel voor- als achtergevel hebben een identieke opbouw. Aan de linkerzijde werd een aanbouwsel van één travee en één bouwlaag opgetrokken onder een lessenaarsdak. Aansluitend is er nog een koetshuis van één bouwlaag onder een zadeldak, nu garage.

De indeling van beide verdiepingen is zeer traditioneel voor een laat 19de-eeuws pand. De zolderverdieping werd opgesplitst in drie afzonderlijke ruimten. Alle kamers zijn nog voorzien van hun originele aankleding. Alle schouwmantels, stucwerk, binnenschrijnwerk dateren uit 1899. De salons aan de tuinzijde zijn merkelijk rijker ingericht dan deze langs de straatzijde. De schouwen zijn indrukwekkender en het plafond is zeer mooi gedecoreerd met stucwerk. Opvallend is de schouw in het tuinsalon aan de rechterkant. De rood marmeren schouw met witmarmeren consoles wordt centraal opgehoogd door middel van een brandend hart. De gang werd zeer rijk aangekleed. Het verrassingseffect was blijkbaar zeer belangrijk. Zware kroonlijsten in stukwerk boorden de plafonds af. De kruising tussen gang en traphal wordt extra in de verf gezet door middel van consoles in stucwerk. Bij het betreden van de gang valt meteen een dubbele deur met glas in lood op welke de gang, nog voor de traphal, afsluit. Enkel de twee salons aan de straatzijde zijn bereikbaar. Deze hoge deur vormt de grens tussen openbare en privéruimten van de pastorie. Al het binnenschrijnwerk in vernist naaldhout bleef intact bewaard, inclusief het hang- en sluitwerk. De trap naar de bovenverdieping dateert uit de bouwperiode en is sober uitgewerkt. Op de eerste verdieping wordt de trap afgesloten door een onversierd smeedijzeren hek. De bovenverdieping is zeer sober en het schrijnwerk is identiek aan de gelijkvloerse verdieping. Enkel de slaapkamers tegen de zijgevels hebben een eenvoudige, traditionele marmeren schouw.