De historische hoeve “Hof ten Dale” werd in de jaren 1970 grondig verbouwd. Daardoor bewaart enkel de boerenwoning ten noorden van het erf nog erfgoedwaarde. Deze woning gaat in kern terug tot het midden van de 18de eeuw, met jaarsteen “1751”. Ook enkele 19de-eeuwse aanpassingen zijn waardevol.

Historische evolutie van de site

De hoevesite is op de Ferrariskaart (1771-1778) aangeduid als “Cense Ten Dale”. De hoeve met gesloten vierkantopstelling was even ten zuiden van de steenweg op een helling ingeplant. 19de-eeuwse kaarten tonen hetzelfde beeld en de naamsvariant “Ferme Ten Daele”. Ten noorden, naar de steenweg toe, was de hoeve omgeven door akkerland. Ten zuiden vormde de vallei van de Molenbeek een weidegebied. In 2023 is het landelijk karakter van de hoeve-omgeving aan de straatkant niet bewaard. De beekvallei, ten zuiden van de hoeve, vertoont daarentegen nog steeds een open landbouwkarakter, hoewel de weides omgezet zijn in akkers.

Bij de renovatie van de jaren 1970 ging de vierkantopstelling teloor door de sloop van de zuidvleugel. De overige schuur- en stalgebouwen, ten westen en ten oosten van het erf, werden grotendeels historiserend herbouwd. Ook de korfbogige poortdoorrit in een natuurstenen omlijsting in het oostelijke nutsgebouw vormt daarbij een nieuw element. De boerenwoning bleef voor het grootste deel bewaard, hoewel deze niet langer witgekalkt is.

Beschrijving van de boerenwoning

De in kern 18de-eeuwse boerenwoning, ten noorden van het erf, bleef bewaard, met uitzondering van de historiserend herbouwde erfgevel. Dit éénlaagse, langgestrekte volume in verankerde baksteenbouw is gevat onder een zadeldak (nok parallel aan de straat), gedekt in rode Vlaamse pannen. De oostelijke zijgevel bewaart op de begane grond twee 18de-eeuwse, getraliede kloosterkozijnen. In de benedenvakken wijzen ijzeren luikduimen in de natuurstenen omlijstingen op de vroegere luiken. Boven de vensters zijn er getoogde ontlastingsbogen in baksteenstrekken. Daar steken ook twee natuurstenen cartouches, met rechts het jaartal “1751”. Tussen de cartouches is een getoogde heiligennis uitgespaard. De geriemde omlijsting van gesinterde baksteentjes met druiplijst is kenmerkend voor de 19de eeuw. De aflijnende pilasters en het bekronend kruis zijn uitgewerkt in dito baksteentje. Twee getoogde, getraliede zolderluiken in dito baksteenomlijsting vervolledigen de geveltop. De hoek van de oostelijke zijgevel en de achtergevel is deels uitgewerkt in natuursteenblokken.

In de vrij gesloten, naar de straat gerichte achtergevel steken links twee kloosterkozijnen, van hetzelfde type als in de zijgevel. De haaks aangebouwde achterkeuken met getraliede ramen dateert uit de 19de eeuw. Rechts van de achterkeuken is de achtergevel opengewerkt door een 18de-eeuws kloosterkozijn en een deur in een natuurstenen omlijsting met getralied bolkozijn als bovenlicht. De achtergevel is afgelijnd door een houten dakoverstek op klossen.