De pastorie van de Sint-Martinusparochie met omgevende, deels ommuurde tuin werd opgetrokken in het laatste kwart van de 18de eeuw en werd uitgebreid in de 19de eeuw. De parochie behoorde oorspronkelijk (1125) toe aan de Sint-Baafsabdij en na 1540 aan het Sint-Baafskapittel.

Pastorie van het dubbelhuistype, bestaande uit zeven traveeën en één bouwlaag onder een zadeldak. Ze dateert uit 1783 en werd verhoogd en verbouwd in de 19de eeuw. Tijdens die bouwcampagne werden vermoedelijk twee traveeën, een bouwlaag en een nieuwe gevel opgetrokken. De uitbreiding met twee traveeën langs de rechterzijde heeft vermoedelijk te maken met het kerkhof dat aansloot bij de linkerzijde van de pastorie. Het bewaarde schijnwerk dateert uit de 19de eeuw.

De bakstenen gevel met natuurstenen plint was oorspronkelijk voorzien van een pleisterlaag. De zijgevels zijn beraapt. Alle ramen en deuren zijn van een natuurstenen omlijsting voorzien. De ramen werden beluikt. Vooral de voordeur is voorzien van een fraai bovenlicht. De indeling is traditioneel. De bovenverdieping heeft een ruime traphal en aansluitend een gang die het pand in de langsrichting opsplitst. Via een kleine trap links achterin het gebouw, tegen de buitenmuur is er een toegang tot de zolderverdieping. De zolder bestaat uit vijf getelmerkte gebinten. Het gehele huis is onderkelderd. De ruimte is voorzien van tongewelven.

Het interieur werd heringericht omstreeks het midden van de 19de eeuw waardoor een mengstijl ontstond. Zowel de stijlkenmerken van de empire als het neoclassicisme zijn aanwezig. Het binnenschrijnwerk uit de 19de eeuw bleef bewaard. Enkele deuren zoals de dubbele deur in de gang en de deur van de badkamer zijn beglaasd en voorzien van elegante metalen roedeverdeling.

Het originele 19de-eeuwse schrijnwerk, inclusief het hang en sluitwerk, bleef bewaard.