Hoeve met voormalig molenaarshuis, eertijds behorende bij de middeleeuwse Borchtmolen, en mechanische maalderij uit 1937.

Historiek

Op een kaart bij het landboek van 1654-1656 wordt op de plaats van het huidige erf de "warande" (zie Warandestraat) met de "rosmeulen" weergegeven, beide behorende bij het kasteel Ter Borcht. Ten westen ervan bevindt zich de "borght muellene", een houten staakmolen met open voet die voor het eerst in 1433 vermeld wordt en via een kleine wegel of de thans verdwenen "brielstraete" met de ingang van het kasteeldomein verbonden is. De Ferrariskaart (1770-1778) toont ten oosten van de molen, verkeerdelijk vermeld als "Bosterhout Molen", een hoeve met gebouwen in U-vormige opstelling, eveneens verkeerdelijk vermeld als "Cse te Deeve" dat meer westwaarts aan de Devebeek ligt.Op het primitief kadasterplan (circa 1830) wordt de huidige configuratie van diepergelegen woonhuis, haaks bijgebouw aan de oostzijde en twee kleine bijgebouwtjes weergegeven. Eigenares is de weduwe van molenaar Amandus Devos uit Meulebeke. Via verdeling in 1847 gaat de hoeve over naar molenaar Leo Devos, zoon van Amandus. Omwille van de aanleg van de spoorlijn Tielt - Ingelmunster in 1854 wordt een deel van het erf aan de zuidoostzijde opgeheven. De hoeve komt in 1878 in bezit van de Meulebeekse koopman Leopold Serruys, en na zijn dood van zijn weduwe, herbergierster Mathilda Devos. Bij de heraanleg en verbreding van de Veldstraat in 1899-1901 verdwijnt een deel van de molenwal. Door toewijs in 1917 wordt Alfons Lanckriet eigenaar van de Borchtmolen, vanaf dan ook "Lanckriets molen" genoemd. In 1930 kent het erf opnieuw een perceelsgrenswijziging met de spoorweg. In 1937 raakt de Borchtmolen zwaar beschadigd door een storm, waarna hij wegens te grote herstellingswerken in hetzelfde jaar afgebroken en vervangen wordt door een motormaalderij die langs de Veldstraat wordt opgericht. In het tweede kwart van de 20ste eeuw worden tevens enkele kleinere landgebouwen afgebroken en het woonhuis aangepast.

Beschrijving

Onverhard erf omgeven door bakstenen ommuring met ijzeren hekken tussen hoge bakstenen pijlers, later uitgebreid door middel van open betonnen afsluitingen. Toegang langs de Veldstraat gemarkeerd door gecementeerde, witgeschilderde pijlers met dito zijmuurtjes en ijzeren hek. Diepergelegen, éénlagig woonhuis onder zadeldak (nok evenwijdig met straat; zwarte mechanische pannen) met nieuwe dakkapellen en vernieuwd, thans geelsierstenen parement. Ten noordoosten, haakse schuurstalvleugel onder zadeldak (Vlaamse pannen) met verspringende dakoverstek aan erfzijde; verankerde, witgekalkte erfgevel met gepekte plint en deels opengewerkte staldeuren. Ten zuiden van het erf, aan de Veldstraat, voormalige mechanische maalderij; baksteenbouw van twee bouwlagen onder zadeldak (nok evenwijdig met straat; mechanische pannen) met vierkante muuropeningen (onder meer met stalen roedeverdeling) onder betonnen latei, metalen schuifpoort en dito laaddeur in oostzijgevel. Recente bijgebouwen in snelbouwsteen aan de westzijde, langs de Randweg.