Neoclassicistische kerk van 1845, met een sacristie van 1889 ten noorden, laatstgenoemde naar ontwerp van architect Henri Geirnaert, ter vervanging van de romaanse kerk verwoest in het vierde kwart van de 16de eeuw, later hersteld en in 1840-44 afgebroken. Eenvoudig bakstenen gebouw met verwerking van zandsteen voor de plint en hoekstenen (hergebruikt materiaal?). Inplanting op een verhoogd en ommuurd kerkhof. De plattegrond omvat een ingebouwde westtoren, een driebeukig schip van vijf traveeën, een koor met een rechte travee en een halfronde sluiting geflankeerd door twee sacristieën. Afdekking door middel van een leien zadeldak. Nagenoeg blinde westgevel: vierkante toren met gekoppelde rondboogvormige galmgaten onder de ingesnoerde naaldspits; rechthoekig portaal geflankeerd door arduinen pilasters die een entablement en druiplijst dragen. Met baksteenfries afgewerkte zijbeuken en koor verlicht door middel van rondboogvensters met ijzeren harnas. Zuidelijke sacristie gemarkeerd door een rechthoekig venster met zandstenen negblokken. Noordelijke sacristie van 1889. Pseudo-basilicaal schip geritmeerd door rondboogarcaden op zuilen met sokkel en lijstkapiteel; tongewelf in de middenbeuk, koepelgewelven in zijbeuken en koor.

Mobilair: Schilderijen van de Vlaamse school (18de eeuw). Zijaltaren van gemarmerd hout (18de eeuw); preekstoel (18de eeuw). Twee beschotten (18de eeuw) herkomstig van het vroegere koorgestoelte. Hardstenen doopvont (17de eeuw).