De pastorie van de Sint-Martinusparochie werd opgetrokken in het tweede kwart van de 18de eeuw. Het voorste deel van de pastorietuin was vermoedelijk formeel geconcipieerd, het achterste gedeelte van de tuin is aangelegd in landschappelijke stijl.

De parochie behoorde oorspronkelijk (sinds 1183) tot het patronaatsrecht van de Sint-Pietersabdij van Gent. In de 18de eeuw was deze minstens gedeeltelijk overgegaan naar de Abdij van Ninove. De huidige pastorie dateert van vóór 1739 en werd voorzien van een nieuw dak in 1746 en een nieuwe vloer in 1752.

De pastorie is een dubbelhuis bestaande uit vijf traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak. De bakstenen constructie steunt op een zandstenen plint. De segmentboogvormige voordeur en ramen zijn omlijst met zandsteen. De achterdeur heeft een natuurstenen omlijsting. De hoeken zijn verstevigd door zandstenen hoekblokken. Enkel langs de rechterzijde situeert zich een aanbouwsel van één travee en één bouwlaag onder een lessenaarsdak. Het aanbouwsel werd vóór het moment van bescherming (2003) gerenoveerd en omgebouwd tot garage. De indeling is traditioneel 18de-eeuws. In het tweede deel van de gang leidt een trap naar de verdieping. De bovenverdieping heeft eenzelfde indeling als de benedenverdieping. De zolderconstructie bestaat uit vier getelmerkte gebinten.

Het interieur behield het originele 18de-eeuwse binnenschrijnwerk. Het linkersalon aan de straatzijde behield een 18de-eeuws schouwlichaam met stucwerk dat vermoedelijk in de 19de eeuw aangepast werd. De lichamen van de overige schouwen in het huis werden in de 19de eeuw aangepast. Het stucwerk op de schouw in de ontvangstkamer is vrij stroef en vermoedelijk 19de-eeuws. Alle schouwmantels op de gelijkvloerse verdieping zijn uit marmer in de meest gevarieerde kleuren. De schouwen op de bovenverdieping vallen op door hun imitatiemarmer van hoge kwaliteit. Alle plafonds zijn voorzien van stucwerk. Opvallend zijn de consoles in de ontvangstkamer. Het zijn afgietsels van "de stervende slaaf" van Michelangelo. In de gang ligt een zeer mooie vloer uit cementtegels met centraal een geometrisch motief.

De pastorie is gelegen in een beboomde tuin van ongeveer 1 hectare welke langs de straatzijde vroeger voorzien was van een tuinmuur met 19de-eeuws smeedijzeren hek. Na 1976 (vermoedelijk bij de renovatie van 1993) werd deze muur herbouwd en werd het hek niet herplaatst. De tuin achter het huis had waarschijnlijk een formele aanleg. Getuige daarvan is het pad dat de tuin in twee snijdt en het grasveld nabij de woning. Het achterste deel van de tuin werd geconcipieerd als een tuin in landschappelijke stijl of werd later in een dergelijke stijl heraangelegd. Een klein heuveltje en enkele bomen achterin de tuin zijn duidelijk sporen van een landschappelijke aanleg.