Hoeve " 't Vliegend paard" naar een hier voorkomend toponiem, losse bestanddelen rond een begraasd erf. Vervult heden ook de functie van educatieve hoeve. Staat afgebeeld op de kaart met de schutkring voor de koeplaag van 1774, als hoeve waar de ziekte eerst vastgesteld wordt, en op de Ferrariskaart (1770-1778). Op het primitief kadasterplan (circa 1830) getekend met woonhuis ten zuidwesten, schuur ten noorden en ovenhuisje ten zuiden van het erf. Naar verluidt zou de schuur in kern opklimmen tot 1792. Volgens kadastergegevens wordt het woonhuis vóór 1859 gedeeltelijk heropgebouwd, circa 1876 de schuur in westelijke richting vergroot en een nieuw landgebouw aan de straatkant bijgebouwd. De schuur kent nog een uitbreiding rond 1887, dan wordt ook tegenover het woonhuis een zomerkeuken opgetrokken, het ovenhuisje verdwijnt circa 1903. Er komt rond 1928 nog een landgebouw bij in het verlengde van het woonhuis. In 1959 worden alle gebouwen nog eens vergroot en wordt er in 1965 ten westen van het erf een stal toegevoegd.

Het erf is toegankelijk via ijzeren hekken gevat in bakstenen pijlers, rechterpijler met beeldnis. Recent verbouwd woonhuis met oude (18de-eeuwse?) kern, zie bewaarde interieurelementen zoals brede schouw met haard in gesinterde baksteen, houten, geprofileerde schouwbalk en ingemaakte, houten vitrinekast met kroonlijst.

De dwarsschuur met wagenhuis is gedeeltelijk ingericht voor de educatieve functie. Verankerde, bruine baksteen onder zadeldak (Vlaamse pannen). Brede dakrand rustend op houten consoles. Oudste rechterdeel met oorspronkelijk gebinte (uit 1792?), recenter linkerdeel (1887) overspannen met bakstenen troggewelfjes.

Zomerkeuken van 1887, naar verluidt tevens knechtenwoning, en landgebouw aan straatzijde in bruine, verankerde baksteen onder zadeldak (Vlaamse pannen).