Moderne zaalkerk met bijhorend parochiecentrum, van elkaar gescheiden door een overdekte zuilengang en atrium met waterbekken refererend aan de vroegchristelijke basilica, opgetrokken naar ontwerp van de Antwerpse architect Frans De Groodt in de periode 1965-1976.

Historiek

Door de enorme bevolkingstoename vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw, kreeg het gehucht Zuun al in 1896 een eigen kapel toegewijd aan Sint-Lutgardis. Dit gebeurde naar aanleiding van de genezing van gravin Antoinette van der Dilft, die uit dankbaarheid genoemde kapel liet bouwen. Op 3 oktober werd toestemming verleend voor de oprichting van een hulpparochie. Datzelfde jaar werd de (voorlopige) kapel ingewijd. Het jaar nadien werd door Antoine van der Dilft grond geschonken voor de bouw van een definitieve kerk die ook moest toegewijd worden aan Sint-Lutgardis. Het is echter pas na de Tweede Wereldoorlog toen de parochie sterk was aangegroeid en de voorlopige kerk door oorlogsschade vrij bouwvallig was geworden, dat de plannen voor een definitieve kerk ter sprake kwamen. Het ontwerp voor de kerk, opgemaakt door Frans De Groodt werd op 3 juli 1960 éénparig goedgekeurd.

Na het Tweede Vaticaans Concilie moest het oorspronkelijke plan omwille van de nieuwe visie echter herdacht worden. Als gevolg hiervan en omwille van een complexe bouwproblematiek, zowel technisch als financieel, zou de bouw van de kerk en het bijhorende parochiecentrum een lange geschiedenis worden. De werken werden aangevat op 3 mei 1965 en in 1967 kon de kerk in gebruik genomen worden.

De oude kapel, een eenvoudig neogotisch zaalkerkje, werd gesloopt in 1968. Pas in 1972 werd een nieuwe bouwaanvraag ingediend, eveneens naar ontwerp van F. De Groodt, voor de voltooiing van het kerkgebouw met de hoofdinkom, een weekkapel, een conferentiezaal voor catechese en een vergaderzaal. In 1973 werd de bouw van dit parochiecentrum aangevat; het geheel werd ingehuldigd in 1976. Het globale concept vertoont een grosso modo rechthoekige plattegrond met een zuidwestelijke toegang die via een zuilengalerij links toegang geeft tot de kerk en rechts tot het parochiecentrum met onder meer de lokalen voor sacristie en godsdienstonderricht; kerk en parochiecentrum zijn ruimtelijk van elkaar gescheiden door een binnenplein met vijver en beplanting in terrasvorm.

Het vrij strakke ensemble ligt iets boven het straatniveau; de eerstesteenlegging gebeurde door Monseigneur P. Schoenmaeckers op 5 oktober 1965, zie gedenksteen achteraan rechts, de inwijding door Kardinaal Suenens op 28 november 1976, zie gedenksteen achteraan links.

Beschrijving

Betonstructuur met verspringende volumewerking en een parement van lichtgekleurde baksteen; skelet van gewapend beton met volle muurvlakken en scheidingswanden in metselwerk. Georiënteerde rechthoekige zaalkerk; de westelijke, blinde puntgevel vertoont de lage halfronde uitbouw van de Sint-Lutgardiskapel met hogerop een stenen kruis. Grotendeels opengewerkte zuidgevel met geometrisch-abstract betonglasraam, opmerkelijk door zijn monumentaliteit en rijke polychromie, een ontwerp van 1966 van de hand van Jacques Loire uit Chartres, zie signatuur. Blinde noordgevel gemarkeerd door het rechthoekig uitspringende volume onder plat dak van de weekkapel; geknikte, eveneens blinde koorgevel.

Noordwesthoek met later toegevoegde, vrijstaande, metalen klokkenstoel voorzien van de initialen LVR en ingewijd op 10 mei 1992. De aanvraag voor de oprichting van een metalen klokkentoren dateert van 9 april 1992 en werd goedgekeurd op 16 april 1992. Het klokje is naar verluidt afkomstig uit de oude kapel van Mekingen, nu de Maria-Magdalenakapel, Jan Baptist Cardijnstraat, en draagt als inscriptie "Step. Roelans M.F. 1738".

Interieur

Eenvoudig geplafonneerd en onbepleisterd interieur met achteraan een open spiltrap en halfrond uitgebouwde Sint-Lutgardiskapel met Sint-Lutgardisbeeld van Franse witte steen van 1982. Het beeld werd als openluchtbeeld ontworpen door Luc Van Ruyssevelt uit Oudenaken naar aanleiding van het Sint-Lutgardisjaar (800 jaar geboorte); het draagt als opschrift "1182-1246 Sint Lutgardis".

Tegen de koorwand hangt een monumentale Christusfiguur, eveneens een ontwerp van Luc Van Ruyssevelt, ingewijd in 1988.

Negentiende-eeuwse neogotische doopvont.