Ten noordoosten van de kerk gelegen pastorie, opgetrokken in 1871 ter vervanging van een 18de-eeuwse pastorie, gelegen op hetzelfde perceel, maar meer achterin. De registratie op het kadaster gebeurde in 1872. Voortgaande op de briefwisseling van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (K.C.M.L.) en het bijhorende plannenarchief is het ontwerp opgemaakt in 1870 door architect G. Hansotte; herstellingswerken aan het interieur werden uitgevoerd circa 1897 onder leiding van architect J. Rau.

Tot op heden gelegen in een grotendeels ommuurde tuin en toegankelijk via een rondboogdoorgang uitgespaard in een trapgeveltje (drie treden + top) met links ervan een ijzeren hek als rechtstreekse doorgang naar de kerk; de verbinding tussen kerk en pastorie is heden geplaveid met oude grafstenen van vroegere pastoors, afkomstig uit de circa 1910 gesloopte kerk.

Vrij eenvoudige, onderkelderde baksteenbouw met enkele neotraditionele reminiscenties en zeer beperkt gebruik van natuursteen. Beneden het straatniveau gelegen breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak tussen zijtrapgevels (vijf treden + topstuk). Lijstgevel met dubbelhuisopstand gemarkeerd door een inkomrisaliet met in de as een getrapte dakkapel. Eenvoudige rechthoekige vensters met lateien en lekdrempels van blauwe hardsteen, uitgespaard in rechthoekige spaarvelden afgelijnd door een tandfries die werd doorgetrokken over het middenrisaliet; bewaarde luikduimen op de begane grond; vernieuwd schrijnwerk. Overluifelde deur voorafgegaan door een steektrap en bekroond door een rondbogige heiligennis. Zijgevels met klimmende baksteenfries en lagere aanbouwsels links en rechts.

Het interieur vertoont de klassieke indeling die gebruikelijk was voor pastorieën: een centrale gang met links vooraan de spreekkamer en aan de achterzijde een salon, rechts vooraan de keuken met achterliggende eetkamer; de bovenverdieping wordt ingenomen door kamers en een studeerkamer.