Sociale woningbouw bestaande uit een symmetrisch uitgewerkte hoeksituatie van eengezinswoningen en flatgebouwen. Volgens archiefbronnen werden de woningen gebouwd in twee fases vanaf 1929 in opdracht van de Ruisbroekse Haard; kadastraal geregistreerd in 1930.

Twee rijen van samen 25 woningen langs de Pieter Cornelisstraat kwamen tot stand volgens in 1929 goedgekeurde plannen naar ontwerp van Emile Van de Weghe en onder leiding van aannemer Pierre De Belder (Huizingen).

De appartementsgebouwen op de twee hoeken en telkens vier flankerende rijhuizen aan weerszijden in beide straten, werden ontworpen door architect Van Hooveld en werden vanaf 1930 uitgevoerd door lokale aannemer De Prins frères. De appartementsgebouwen waren oorspronkelijk voorzien van een winkelruimte in de afgeschuinde hoek, maar deze functie verdween. De 20 wooneenheden (6 eengezinswoningen en 14 appartementen) die nu nog in bezit zijn van de Gewestelijke Maatschappij voor Volkshuisvesting werden in 1995 gerenoveerd naar ontwerp van architect A. Platteau.

Homogene reeks eengezinswoningen van twee traveeën en twee bouwlagen onder zadeldaken. Lijstgevels in repeterend schema met een eigentijds parement van lichte baksteen en rechthoekige muuropeningen. De appartementsgebouwen met afgeschuinde hoek tellen drie bouwlagen maar sluiten qua uitzicht volledig aan bij de aanpalende eengezinswoningen.

Aansluitend gedeeltelijk aangepaste rijhuizen van twee traveeën en twee bouwlagen onder pannen zadeldaken. Qua decoratie licht gevarieerde bakstenen lijstgevels in repeterend schema met rondbogige muuropeningen en muurbanden van witte baksteen.

Evaluatie

De sociale woningen vormen een kenmerkend voorbeeld van arbeidersrijhuizen uit het interbellum. Bepalend erfgoedelementen zijn de homogene baksteenarchitectuur van de tweelaagse rijwoningen, gekenmerkt door een eenvormige schaal, vorm en materiaal, in combinatie met monumentale appartementsgebouwen, die de hoeken markeren en bij de rijhuizen aansluiten op het vlak van materialiteit.