Hoeve bestaande uit losse bestanddelen, toegankelijk via lange erfoprit. Minimaal opklimmend tot de eerste helft van de 19de eeuw, zie weergave van drie volumes op de Atlas der Buurtwegen (1847). In 1910 wordt het woonhuis ten oosten uitgebreid tot de huidige omvang.

Erf in losse verharding met aan noordzijde een woonhuis met kleine oostelijke stal onder dezelfde nok (zadeldak in mechanische pannen). Getoogde muuropeningen waarin bewaarde ramen (grote roedeverdeling) en gewijzigde vensters onder betonlatei met grote schuiframen op klossen. Drie dakvensters voorzien van bebording. De westelijke zijgevel vertoont vlechtingen en sporen van verbouwingen (opgehoogd aan zuidelijke zijde, gedichte muuropeningen, later ingebracht venster onder betonlatei). Haaks daarop bevindt zich een 20ste-eeuwse schuur onder zadeldak in mechanische pannen, houten kroonlijst, twee ijzeren schuifpoorten en deur onder betonlatei.