Op de kabinetskaart van de Ferraris bestaat de watermolen uit twee hoofdgebouwen en een kleiner bijgebouw. Ten zuiden van de dorpsstraat lagen verschillende waterpartijen die dienden als buffer om het waterpeil te regelen en de werking van de molen te garanderen. De vijvers waren met elkaar verbonden door de Molenbeek. Langs de beek lagen omhaagde graslanden en bospercelen. In de 15de-eeuwse rekeningen van de Gentse Sint-Baafsabdij worden de twee vijvers reeds vermeld.

In de 19de eeuw blijft de loop van de Molenbeek grotendeels ongewijzigd en lagen er twee grote vijvers als buffer bij de watermolen. De hoofdstraat werd aangeduid als ‘Meule straet’. Rondom de Molenbeek lagen graslanden.

In de loop van de 20ste eeuw werd de groene kern met de molen geleidelijk aan ingesloten door bebouwing. Er trad verbossing op rondom de watermolen. De molenvijvers ten zuiden van de hoofdstraat zijn tegen 1950 verdwenen. De rest van de beekvallei ten zuiden werd systematisch bebost, vermoedelijk met populieren.

De watermolen en omgeving heeft sindsdien weinig verandering ondergaan. Het perceel bij de watermolen is vandaag een alluviaal elzen-essenbos.

• Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden voor Zijn Koninklijke Hoogheid de Hertog Karel Alexander van Lotharingen, Jozef Jean François de Ferraris, Koninklijke Bibliotheek van België, uitgegeven in 1770-1778, schaal 1:11.520 herleid naar 1:25.000.
• Atlas Cadastral parcellaire de la Belgique, Philippe-Christian Popp, uitgegeven in 1842-1879, schaal 1:5000.
• Kaart van België, Militair Cartografisch Instituut, uitgegeven in 1928-1950, schaal 1:20.000.
• Kaart van België, Militair Geografisch Instituut, uitgegeven in 1949-1970, schaal 1:25.000.