627 resultaten
ID: 3737 | Bouwkundig element

Adegemstraat 25 (Mechelen)
Diephuis met heden gecementeerde afbrokkelende puntgevel, twee bouwlagen en drie traveeën onder zadeldak, gedateerd 1629.
ID: 3557 | Bouwkundig element

Begijnenstraat 50, 50A, Drabstraat 6A, 8-10, 8A-C, 101A, 102A (Mechelen)
Complex van 16de-, 17de-, 19de- en 20ste-eeuwse gebouwen op onregelmatig grondplan ingeplant rondom een binnenplaats.
ID: 3824 | Bouwkundig element

Bleekstraat 7 (Mechelen)
17de-eeuwse gebouwen opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenstijl; twee bouwlagen onder respectievelijk zadeldaken en pseudo-mansardedak.
ID: 1404 | Bouwkundig element

Caputsteenstraat 49-51, 51A (Mechelen)
Kasteel met oude kern, opklimmend tot de 17de eeuw, bestaande uit vierkante donjon van drie bouwlagen, aansluitende driekwartronde traptoren en rechthoekige vleugel.
ID: 3614 | Bouwkundig element

Goswin de Stassartstraat 24 (Mechelen)
Geboortehuis van Goswin de Stassart. Sinds 1869 ingenomen door tapijtweverij Braquenie, gesticht te Doornik in 1824.
ID: 3383 | Bouwkundig element

Haverwerf 13 (Mechelen)
Traditioneel hoekhuis van 1639, heden met tuitgevel; twee bouwlagen en drie traveeën onder een zadeldak.
ID: 3401 | Bouwkundig element

Hoogstraat 10 (Mechelen)
Heden breedhuis van drie traveeën en drie bouwlagen onder een afgesnuit zadeldak.
ID: 75905 | Bouwkundig element

Hoviusstraat 1 (Mechelen)
Dansynsconvent gesticht in 1644. Traditioneel breedhuis van het dubbelhuistype, vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak.
ID: 3467 | Bouwkundig element

Keizerstraat 3 (Mechelen)
Oorspronkelijk stond op deze plaats het Hof van Kamerijk gebouwd door Antonis Keldermans en verblijfplaats van bisschop Jan van Bourgondië. In 1477 verkocht aan Margareta van York, weduwe van Karel de Stoute.
ID: 1663 | Archeologisch / Bouwkundig element

Muizen-Dorp (Mechelen)
Site van de voormalige Sint-Lambertuskerk, die in 1944 werd getroffen door een Duitse V1-bom en waarvan enkel de toren behouden bleef. De toren onderging ingrijpende herstellingen voltooid in 1625, maar gaat in kern terug tot een centraalbouw, waarvan de restanten bij archeologisch onderzoek in 1949 werden blootgelegd. Deze centraalbouw had een doorsnede van ongeveer 16 meter en een lengte van 23 meter. De bouw moet - op basis van recent archeologisch onderzoek - gedateerd worden in de laat-Ottoonse periode of de vroeg-romaanse periode, en zeker na 1020.