Inventaris

Predikherenstraat 1A (Leuven)
Breedhuis met enkelhuisopstand dat zijn huidige uitzicht kreeg in 1864, toen de oudere, twee bouwlagen hoge kern met één verdieping verhoogd werd en de gevel in neoclassicistische stijl aangepast werd.

Predikherenstraat 3 (Leuven)
In kern zeker tot de 18de eeuw opklimmend dubbelhuis dat in oorsprong vier traveeën, twee bouwlagen en een mezzanino onder een zadeldak had, en zijn huidige uitzicht kreeg na 1864.

Prins de Lignestraat 13 (Leuven)
Het half vrijstaande burgerhuis in neotraditionele stijl uit 1921 werd gebouwd in opdracht van priester of kanunnik J. Forget, naar ontwerp van architect Theo Van Dormael, die verschillende burgerhuizen realiseerde in de Prins de Lignestraat. De woning werd ontworpen in een sterk historiserende bouwstijl, refererend naar de traditionele bak- en zandsteenstijl.

Prins de Lignestraat 15 (Leuven)
Het half vrijstaande burgerhuis werd in 1928 in sobere stijl opgetrokken in opdracht van Petrus Dewit. De architect wordt niet vermeld in het bouwdossier.

Prins de Lignestraat 21-25 (Leuven)
Het ensemble van drie burgerhuizen in eclectische stijl werd opgetrokken tussen 1913 en 1914 in opdracht van Karel Münzenberg en Francis Vrijdags. Ondanks het verschil in bouwheer en jaar, werden de drie woningen vermoedelijk wel door eenzelfde architect opgetrokken.

Prins de Lignestraat 3-11 (Leuven)
Het ensemble van vijf identieke eclectische burgerhuizen werd gebouwd in 1912 naar ontwerp van architect Theo Van Dormael in opdracht van de gebroeders Nijs en Van Dormael zelf. Het ensemble bestaat uit vijf haast identieke burgerhuizen, waarvan de gevelcomposities een uniform schema volgen. Het ensemble maakt deel uit van de kenmerkende uniforme straatwanden, opgetrokken in een eclectische stijl refererend naar de traditionele bak- en zandsteenstijl, die beide zijden van de Prins de Lignestraat kenmerken.

Prins de Lignestraat 4-32 (Leuven)
Ensemble van zestien eclectische burgerhuizen opgetrokken naar een bouwaanvraag uit 1906 en volgens een ontwerp van de architect Theo Van Dormael. Van Dormael was samen met de gebroeders Nijs ontwikkelaar van de gronden langs de Prins de Lignestraat en zodoende ook bouwheer. Het ensemble maakt deel uit van de kenmerkende uniforme straatwanden, opgetrokken in een eclectische stijl refererend naar de traditionele bak- en zandsteenstijl, die beide zijden van de Prins de Lignestraat kenmerken. In 1906 werden gelijktijdig vier ensembles van vier woningen gerealiseerd, die in het ontwerp onderling een erg grote verwantschap vertonen en ook een sterke relatie aangaan met de overige bebouwing ter hoogte van de Prins de Lignestraat, grotendeels ontwerpen van Theo Van Dormael.

Prinses Lydialaan (Leuven)
De gietijzeren, rood geschilderde postbus werd vervaardigd in de ateliers van de Luikse gieterij J.G. Réquilé tussen 1860 en 1938. Dit type werd door de Belgische centrale Directie van Posterijen vanaf de tweede helft van de 19de eeuw tot in het interbellum ruim verspreid. Postbus op hoog geprofileerd basement met vierkante plattegrond, voorzien van in reliëf aangebrachte motieven in neo-Vlaamserenaissance-stijl, onder meer posthoorn, blazoen en kroon.

Privaatweg (Leuven)
Deze omheining, te situeren halverwege de Privaatweg, is volgens onderzoek van E. Willekens een laatste restant van het afgebroken Kasteel Van Dijck. Dit kasteel werd gebouwd in 1890 in opdracht van de directeur Edouard Remy van de stijfselfabriek te Wijgmaal, als woonst voor opeenvolgende generaties fabrieksdirecteurs.

Privaatweg 1-2, 3 (Leuven)
Het ensemble van drie vrijgezellenwoningen in regionalistische stijl, volgens onderzoek van E. Willekens naar ontwerp van architect Bloem uit 1929, situeert zich aan het begin van de Privaatweg en richt zich naar de Sint-Hadrianuskerk met voorliggend plein. De woningen zijn gebouwd in opdracht van de Wijgmaalse stijfselfabriek Remy. De verlichte industrieel Edouard Remy en zijn opvolgers bouwden naast de stijfselfabriek langs de Vaart tal van woningen en gemeenschapsvoorzieningen in Wijgmaal voor de werknemers van de fabriek. Deze woningen waren bestemd voor het kaderpersoneel (ingenieurs) met een vrijgezellenstatuut. De vrijstaande woningen werden gelijktijdig opgetrokken met de aanleg van de Privaatweg.