Inventaris

Diestsesteenweg 214-216 (Aarschot)
Classicistische woning, waarschijnlijk teruggaand tot eind 18de, begin 19de eeuw.

Diestsesteenweg 309 (Aarschot)
Burgerhuis met vroeg 20ste-eeuws uitzicht, mogelijk echter oudere kern van circa 1877.

Diestsesteenweg 322 (Aarschot)
Rijwoning met vermoedelijk laat 18de-eeuwse kern.

Diestsesteenweg 323 (Aarschot)
Sobere herenwoning met dubbelhuisopstand, in de sluitsteen van de poort 1888 gedateerd.

Diestsesteenweg 324-328 (Aarschot)
Schoolcomplex met gemeentelijke feestzaal Den Akker. Complexe bouwgeschiedenis, fasegewijs tot stand gekomen geheel van losse bestanddelen met laat 19de-, vroeg en midden 20ste-eeuwse gebouwen.

Diestsesteenweg 330 (Aarschot)
Notariswoning in neotraditionele stijl. De woning is met jaarstenen anno 1907 gedateerd.

Diestsesteenweg 441 (Aarschot)
Ten oosten van de dorpskern van Rillaar gelegen neotraditionele villa met aansluitende neogotische kapel. De villa werd kadastraal geregistreerd in 1897, met verbouwingen in 1898 en 1912, en gebouwd door Jan De Proost, onderpastoor van Elsene. De villa is gelegen in een ruime ommuurde tuin van 84 are, die deels uit lusttuin en deels uit moestuin bestaat.

Diestsestraat (Aarschot)
Oorlogsmonument gewijd aan een peloton van het 26ste linieregiment, gesneuveld aan mijlpaal 18 van deze weg.

Doornbergstraat 21 (Aarschot)
De woning, genoemd naar de eigenaars-opdrachtgevers en gerealiseerd in 1962-1964, werd ingeplant op een nagenoeg vierkant perceel. Het ontwerp is van architect Willy Van Der Meeren.

Elisabethlaan 103A-C, Gasthuisstraat 18, 22-24 (Aarschot)
Het omvangrijke complex van het Sint-Elisabethgasthuis gaat terug tot 1655, toen heropgericht door de grauwzusters van Sint-Annadal in Diest. Na de Franse Revolutie werd het omgevormd tot Burgerlijk Gasthuis. Het heterogene gebouwenbestand biedt een boeiend overzicht van opeenvolgende architectuurstromingen: de oudste kern met de kloostergebouwen (1655-1706) in traditionele bak- en zandsteenstijl, een latere uitbreiding (1767) in Louis XV-stijl, het neoclassicistische 'nieuw gasthuis' (1840) van Van Arenbergh en de neogotische kapel (1905) van Langerock. De oude kloostergebouwen, die na de Tweede Wereldoorlog gedeeltelijk werden heropgebouwd, getuigen bovendien van de toen vigerende restauratiementaliteit. Daarnaast bevatten ze nog originele interieurelementen, waaronder een compleet bewaarde apotheekinrichting uit 1767.